Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki taraf vekillerince istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
1-Tarafların iddia ve savunmalarına, dosya içeriğindeki bilgi ve belgelere ve kararın gerekçesine göre alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının REDDİNE,
2-Borçlular vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sair temyiz itirazları yerinde değil ise de;
5335 Sayılı Kanunun 14.maddesi ile 3095 Sayılı Kanunun 1.maddesi değiştirilmiş olup, maddede ki reeskont ibaresi kaldırılmış ve 01.05.2005 tarihinden itibaren yasal faiz oranı %12 olarak düzenlenmiştir. Bu durumda, karar tarihi olan 07.03.2008 tarihi itibariyle 3095 Sayılı Yasanın 1.maddesinde reeskont ibaresi bulunmadığından ilamda hüküm altına alınan reeskont faizinin, anılan yasanın 1.maddesinde düzenlenen yasal faiz olduğunun kabulüne imkan yoktur. HGK.nun 08.10.1997 tarih ve1997/12-517 E. - 1997/776 K.sayılı kararında da belirtildiği üzere, ilamların infaz edilecek kısmı hüküm bölümüdür. Hüküm içeriğinin aynen infazı zorunludur. İcra mahkemesince, ilamın infaz edilecek kısmı yorum yolu ile belirlenemez. Bu ilke gereği ilamda hüküm altına alınan değişken reeskont faizi oranının, TC. Merkez Bankası"nın reeskont işlemlerinde uyguladığı iskonto oranı olduğu kabul edilmelidir. 03.03.2010 tarih ve 2010/12-124 esas sayılı Hukuk Genel Kurulu kararı ile bu görüş benimsendiğinden dairenin aksi yöndeki uygulamasından dönülmüştür.
O halde mahkemece yukarıda açıklanan ilkelere uygun olarak yeniden bilirkişi incelemesi yaptırılması gerekirken mahkemece ticari reeskont (avans faizi) üzerinden sonuca gidilmesi isabetsizdir.
SONUÇ :Borçlular vekilinin temyiz itirazlarının kısmen kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK.366. ve HUMK.428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 05/07/2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.