MAHKEMESİ :Kadastro Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi Hazine vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Yörede 1954 yılında yapılan tapulama tesbiti sırasında ... ilçesi ... Köyü köy ... mevkiinde bulunan 6600 m2 yüzölçümündeki ve tarla vasfındaki 201 numaralı parsel, senetsizden zaman aşımı zilyetliğine dayalı olarak ... oğlu ... adına tespit edilmiş ve aynı köy aynı mevkide bulunan 8200 m2 yüzölçümünde ve huğ ve tarla vasfındaki 200 numaralı parsel, yine senetsizden zamanaşımı zilyetliğine dayalı olarak ... oğlu ... adına tespit edilmiş; tapulama tespit tutanağına geçen beyanlarıyla Maliye Hazinesi, tapu ve vergi kaydı olmayan parselin mülkiyetine itiraz ettiğini; ... oğlu ..., ... oğlu ..., ... oğlu ..., ... kızı ..., ... evlatları ..., ... ... ile ... oğlu ... ..., tespite karşı itiraz ederek, dava konusu parsellerin tesbitlerinin iptali ile hisseleri oranında adlarına tesciline karar verilmesini talep ve dava etmişlerdir.
Mahkemece, 200 ve 201 sayılı parseller için açılan davalar birleştirilerek yapılan yargılama sonunda 15.11.1976 tarih ve 1957/544 E. - 1976/88 K. sayılı kararı ile dava konusu 200 ve 201 numaralı parsellerin tapulama tespitlerinin yapılmamış sayılmasına karar verilerek dosyanın tapulama müdürlüğüne iadesine dair verilen karar, Hazine vekili tarafından temyiz edilmekle, Yargıtay 7. Hukuk Dairesinin 12.06.1978 tarih ve 1978/16972 E. - 8633 K. sayılı kararı ile bozulmuştur.
Hükmüne uyulan bozma kararında özetle; ""Tapulama 5602 sayılı Kanun hükümleri uygulanmak suretiyle yapılmıştır. İki bilirkişi, bir muhtar, teknisyen ve yardımcısı tarafından oluşturulan ekip tarafından tutanak düzenlenmiştir. 5602 sayılı Tapulama Kanununun 12. maddesinde teknisyen ve yardımcısı dışındaki görevli adeti belirtilmiş ve muhtar da yekuna dahil edilerek üç kişilik bir ekipten bahsedilmiştir. Sözü edilen madde hükmü, 766 sayılı Tapulama Kanununun 21. maddesinden farklı olarak düzenlenmiştir. 766 sayılı Tapulama Kanununun 21. maddesinde en az üç bilirkişi ve muhtarın bilgisine başvurulması öngörülmüştür. O halde; tapulama tutanağında iki bilirkişi gösterilmiş olması kanuna aykırı kabul edilerek işin Tapulama Müdürlüğüne geri çevrilmesinin isabetli olmadığı""na değinilmiştir.
Mahkemece bozma kararına uyulduktan sonra; davacılar ... oğlu ..., ... kızı ... ..., ... kızı ... ve ... oğlu ... ... 201 sayılı parsele yönelik davalarından 13/03/1961 tarihli oturumda feragat ettiklerinden feragatlerine binaen, ... oğlu ... ..., ... oğlu ... ..., .. kızı ... ve Maliye Hazinesinin davalarınında sübuta ermediğinden reddine, davacı şahıslar ve Maliye Hazinesinin 200 sayılı parsele yönelik davalarının sübuta ermediğinden reddine,
... İlçesi, ... Köyü 6600 m2 yüzölçümündeki 201 ve aynı köy aynı mevkide bulunan 8200,00 m2 yüzölçümünde ve tarla vasfındaki 200 numaralı parsellerin tesbit gibi Maliki ... oğlu ... ... ait dosya arasında mevcut Kadirli Tapulama Mahkemesinin 1975/97 E. - 51 K. sayılı veraset ilâmı ve nüfus kayıtları da dikkate alınarak 3 hisse itibariyle 1"erden 3 hissesinin ... ..., ... ve ... adlarına tapuya kayıt ve tesciline,
karar verilmiş, hüküm, Hazine vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, kadastro tesbitine itiraz istemine ilişkindir.
Yörede 1998 yılında 6831 sayılı Kanun hükümlerine göre yapılan ancak, dava konusu parseller yönünden kesinleşmeyen orman kadastrosu ve 2/B çalışmaları ile 2012 yılında yapılıp dava konusu parseler yönünden kesinleşmeyen 3402 sayılı Kanun 22/2-a madde uygulama çalışmaları vardır.
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye, uzman orman bilirkişi tarafından eski tarihli hava fotoğrafları ve memleket haritasına dayalı olarak yöntemine uygun biçimde yapılan inceleme ve araştırmada çekişmeli taşınmazların orman sayılmayan yerlerden olduğu anlaşıldığına ve adına tescil kararı verilen kişiler yararına 3402 sayılı Kanunun 14. maddesinde yazılı kazandırıcı zamanaşımı zilyetliği yoluyla taşınmaz edinme koşullarının oluştuğu belirlenerek yazılı biçimde hüküm kurulmasında bir isabetsizlik bulunmadığına göre, yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usûl ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, Harçlar Kanununun değişik 13/j maddesi gereğince harç alınmasına yer olmadığına 15/05/2014 oy birliği ile karar verildi.