MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sırasında davalı asil tarafından reddi hâkim yoluna başvurulmuştur.
Ret talebini inceleyen merci tarafından verilen kararın Yargıtayca incelenmesi davalı asil tarafından istenilmiş olmakla, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya içindeki tüm belgeler incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Taraflar arasında görülen dava sırasında davalı asil tarafından 11.02.2014 tarihli dilekçe ile özetle "...1972 yılında noter huzurunda çekilen kura ile davalı gayrimenkulün 2"ye ayrıldığı, davacının satın aldığı tarihte bu hususu bildiği, ayrı ayrı aboneliklerin bulunduğu ve delillerinin mahkemeye sunulduğu ve toplanmasının talep edildiği, 28.03.2013 tarihli celsede taleplerine ilişkin karar verilmediği, 03.12.2013 tarihli celsede de taleplerinin reddine ilişkin ara karar kurulduğu, bu ara kararın ihsası rey niteliğinde bulunduğu..." gerekçesiyle reddi hâkim yoluna başvurulmuştur.
Reddedilen Hâkim ..."nun, talebin reddinin gerektiği yönündeki görüşü üzerine dosyayı inceleyen merci tarafından, reddi hâkim isteminin reddine ve ret talebinde bulunan davacı tarafın HMK 42/4. maddesi uyarınca 500.- TL disiplin para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin verilen karar davalı vekili Av. ... tarafından temyiz edilmiştir.
İncelenen dosya kapsamına göre, hâkimin reddi için ileri sürülen hususlar H.M.K.’nın 36. maddesinde tanımı yapılan sebeplerden olmadığından, yazılı şekilde karar verilmesinde bir isabetsizlik yoktur. Ancak, reddi hâkim isteminde davalı ... Aslan tarafından başvurulmasına rağmen, merci kararında davacı tarafın disiplin para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi doğru değil ise de, bu husus hükmün bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün düzeltilerek onanması uygun görülmüştür. Bu sebeple; merci kararının 2. bendinde yer alan “davacı” ibaresinin kaldırılarak, bunun yerine, “davalı ... ...” ibaresi yazılmak suretiyle düzeltilmesine ve hükmün 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla H.U.M.K.’nın 438/7. maddesine göre bu düzeltilmiş şekliyle ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 27/05/2014 günü oy birliği ile karar verildi.