MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet, Nakil Aracının Müsaderesi


Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Malen sorumlunun araç müsaderesine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Yasal hakları hatırlatılan malen sorumlunun yargılama sırasında şikayetçi olmadığını beyan ettiği gibi hüküm verilinceye kadar 5271 sayılı CMK"nin 237 ve 238. maddeleri uyarınca usulüne uygun olarak kamu davasına katılmadığından hükmü temyiz hakkı bulunmadığı anlaşılmakla temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nin 317. maddesi uyarınca, tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
2-Sanığın temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak,
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun"un 61. maddesi ile 5607 sayılı Kanun"un 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklinde düzenlemenin sanık lehine hükümler içerdiği, yine aynı Kanun"un 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Kanun"un 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nin 7. maddesi ve 7242 sayılı Kanun"un 63. maddesi ile 5607 sayılı Kanun"a eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası mucibince ilgili hükümlerin uygulanma koşullarının bulunup bulunmadığı araştırılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yerel mahkemece yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
Kabule göre de;
1-Davaya konu eşya hakkında Hatay 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 15/01/2014 tarih ve 2014/57 değişik iş sayılı kararı ile tasfiye kararı verildiğinin anlaşılması karşısında, eşya tasfiye edilmiş ise tasfiye bedelinin hazine adına irad kaydına, tasfiye edilmemiş ise eşyanın müsaderesine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2-5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanununun "Hükümlü tebliğ olunan ödeme emri üzerine belli süre içinde adli para cezasını ödemezse, Cumhuriyet savcısısın kararı ile ödenmeyen kısma karşılık gelen gün miktarınca hapsedilir." şeklindeki 106/3 maddesinde, hükümden sonra 28/06/2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanan 18/06/2014 tarih ve 6545 sayılı Kanunun 81. maddesiyle yapılan değişiklikle ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilemeyeceğinin gözetilmemesi,
3-Sanığın, sosyal ekonomik durumu hakkında rapor alınmamış olması, savunmasında şöför olduğunu ve aylık gelirinin olmadığını belirtmesi karşısında adli para cezasının gün karşılığının TCK 52/2. maddesi kapsamında yeterli gerekçe gösterilmeden teşdiden 49 TL olarak belirlenmesi,
4-Sanık hakkında takdiri indirim uygulanırken uygulama maddesi olarak TCK"nin 62/1. maddesi yerine TCK"nin 62. maddesinin gösterilmesi suretiyle CMK"nin 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
5-Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de, 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile anılan maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, HÜKMÜN, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 23.03.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.