MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki cezai işlemin iptali davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraflarca temyiz edilmesi üzerine; dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı; davalı kurum tarafından enfeksiyon hastalıkları bölümünde yatan hastalar adına 16 adet reçetenin mükerrer düzenlenmesi nedeniyle kurum zararı oluştuğu gerekçesiyle 95.239,40 TL cezai şart ve 9.523,94 TL reçete bedelinin kurum alacaklarından mahsubuna karar verildiğini belirterek; reçete bedeli ile cezai şart bedelinin mahsup yoluyla tahsili ile sözleşmenin feshi işleminin tedbiren durdurulmasına ve söz konusu işlemin iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı kurum; davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince; davanın kabulüne karar verilmiş, taraflarca istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince; ilk derece mahkemesince verilen ihtiyati tedbir kararına yapılan itirazın reddine dair ara kararın daha önce Yargıtay 13. Hukuk Dairesince incelenmiş olması nedeniyle temyiz incelemesinin Yargıtay ilgili dairesince yapılması gerektiğinden taraf vekillerinin istinaf taleplerine ilişkin dilekçelerinin görev yönünden reddi ile gereği yapılmak üzere dosyanın yerel mahkemesine geri çevrilmesine karar verilmiştir.
HMK"nın 341. maddesi “İlk derece mahkemelerinden verilen nihai kararlar ile ihtiyati tedbir, ihtiyati haciz taleplerinin reddi ve bu taleplerin kabulü hâlinde, itiraz üzerine verilecek kararlara karşı istinaf yoluna başvurulabilir.” hükmünü içermektedir. Ancak, aynı kanunun Geçici 3. maddesi ile de “Bölge adliye mahkemelerinin 26.09.2004 tarihli ve 5235 sayılı Adli Yargı ilk derece mahkemeleri ile bölge adliye mahkemelerinin kuruluş, görev ve yetkileri hakkında kanunun geçici 2.maddesi uyarınca Resmi Gazete"de ilan edilecek göreve başlama tarihine kadar 1086 sayılı kanunun temyize ilişkin yürürlükteki hükümlerinin uygulanmasına devam olunur.” hükmü getirilmiştir.
6100 sayılı HMK"nın 373/4 ve geçici 3. maddelerinin düzenleniş amacı, Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce verilen kararlara karşı Yargıtay yoluna başvurulmasını ve karar kesinleşinceye kadar kanun yolu denetiminin Yargıtay tarafından yapılmasını sağlamaktır.

Diğer bir anlatımla, Yargıtay’ın verdiği bozma kararları üzerine verilen kararların tekrar Yargıtay denetiminden geçmesi, başka bir deyişle Yargıtay kararının istinaf yolu ile denetlenmesinin önüne geçilmesi amaçlanmıştır.
Dosyanın incelenmesine gelince; ilk derece mahkemesince, davacının ihtiyati tedbir talebinin kabulüne dair verilen ara karara, davalı tarafça itiraz edilmesi üzerine 10/10/2013 tarihli celsede verilen itirazın reddine dair ara kararın davalı tarafça temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 13. Hukuk Dairesi"nin 17.03.2014 tarih ve Esas: 2014/1455 Karar: 2014/7452 sayılı kararı ile, söz konusu karara karşı temyiz yolunun kapalı olması nedeniyle temyiz isteminin reddine karar verilmiştir.
5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun 25 ve Geçici 2.maddeleri uyarınca kurulan Bölge Adliye Mahkemeleri, 07.11.2015 tarih ve 29525 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan karar ile 20.07.2016 tarihinden itibaren tüm yurtta göreve başlamıştır.
6100 sayılı HMK"nun Geçici 3.maddesinin 2.fıkrası uyarınca; Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlama tarihinden sonra verilen kararlar hakkında, istinaf yoluna başvurulabilir.
Somut uyuşmazlıkta; ilk derece mahkemesince esasa ilişkin yargılama yapılıp, nihai karar verilmiş ve taraflarca esasa ilişkin konularda kanun yoluna başvurulmuştur.
Bu itibarla, 17/01/2017 tarihinde verilen ve daha önce Yargıtay denetiminden geçmeyen nihai kararın kanun yolu denetimi "İstinaf" olup, görevli merciinin Samsun Bölge Adliye Mahkemesi olduğu anlaşıldığından, dosyanın Samsun Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmek üzere ilk derece mahkemesine İADESİNE, 25/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.