MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, bozmaya uyarak ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.


KARAR
Dava, 20/08/2008 tarihinde meydana gelen iş kazası sonucu sürekli iş göremezliğe uğrayan sigortalının maddi ve manevi zararlarının giderilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemenin 20/11/2012 tarihli 21.891,16 TL maddi, 10.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihinden işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline dair hükmü davalı vekilinin temyizi üzerine Dairemizin 16/12/2013 Gün 2013/18032 Esas 2013/24081 Karar sayılı ilamı ile sürekliiş göremezlik derecesinin 5510 sayılı Yasanın 95. maddesinde belirtildiği şekilde belirleyen karar almak, olayın oluşuna uygun iş güvenliği uzmanlarından oluşan 3 kişilik bilirkişi heyetinden davaya konu iş kazasında ilgililerin kusur oranları bakımından rapor almak ve çıkacak sonuçlara göre karar vermek gerektiğinden bahisle bozulmuştur.
Mahkemece, Dairemizin bozma ilamına karşı “uyma” kararı verilerek yapılan yargılama neticesinde bozulan kararın tekrarı suretiyle aynı şekilde karar verilmiş olup bozmaya uyulduğu halde, bozma gereklerinin yerine getirilmediği anlaşılmaktadır.
Mahkemenin, Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun 06.03.2002 gün ve 1/119-135 sayılı kararında da belirtildiği üzere; bozma kararına uyması ile bozma kararı lehine olan taraf yararına usuli kazanılmış hak doğar ve mahkemenin bozma kararı doğrultusunda işlem yapma ve hüküm verme yükümlüğü vardır. Bu ilke Usul Kanunu"nun dayandığı ana esaslardan olup kamu düzeni ile ilgilidir. Yargıtay"ın bozma kararına uymuş olan mahkemenin, bu uyma kararı ile bağlı olup bozma gereğince değerlendirme yaparak yeni hükümünü tesis etme zorunluluğu vardır.
Somut olayda; mahkemece Dairemizin anılan bozma kararına uyulduğu ve bozma ilamında izlenmesi gereken prosedür belirtildiği halde prosedürün tam olarak yerine getirilmediği, Kurum"un davacıda meydana gelen sürekli iş göremezlik derecesini % 7,1 olarak tespit ettiği, davalı tarafın itirazı üzerine Adli Tıp Kurumu 3. İhtisas Kurulu"nun % 8,1 olarak belirlediği, şu halde sürekli iş göremezlik dereceleri arasındaki çelişkinin giderilmediği, hükme esas alınan hesap raporunda zararın % 8,1 oranı üzerinden belirlenmesine rağmen hükmün gerekçesinde çelişki yaratır şekilde davacının % 10 oranında malul olduğunun belirtildiği, belirtilen durumların usul ve yasaya aykırı olduğu anlaşılmaktadır.
Yapılacak iş; davacıda meydana gelen sürekli iş göremezlik derecesindeki çelişkinin giderilmesi için dosyanın Adli Tıp 2. Üst Kuruluna gönderilerek belirlenen sürekli iş göremezlik derecesine göre (davalı tarafın bu konudaki kazanılmış haklarına riayet edilerek) alınacak yeni hesap raporunda usuli kazanılmış haklar nedeniyle da dikkate alınarak temyize konu 20/11/2012 tarihli ilk kararda itibar edilen 25/06/2012 tarihli hesap raporundaki verilerin göz önünde bulundurulması, işlemiş devrenin bu raporda kabul edilen tarihten ileri çekilmemesi ve bu rapordan sonra yürürlüğe giren asgari ücretteki farkların rapora yansıtılmaması suretiyle maddi ve manevi tazminat talepleri ile ilgili karar vermektir.
O halde, davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul olunmalı ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 04/04/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.