MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 14. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 10. Asliye Ticaret Mahkemesi"nce verilen 05.03.2018 tarih ve 2015/1103 E. - 2018/272 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi"nce verilen 28.02.2019 tarih ve 2018/1068 E. - 2019/299 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacı şirketin davalı şirketten 05.03.2015 tarihinde baskı makinesi satın aldığını, satın alınan baskı makinesinin arızalı olduğundan 15.06.2015 tarihli iade faturası ile davalı şirkete iade edildiğini, davaya konu baskı makinesinin davalı şirketçe teslim alınmış olmasına rağmen davacı tarafından davalıya nakden ödenmiş olan makine bedeli olan 26.500 USD’ nin (76.000TL) davacıya iade edilmediğini ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla şimdilik 6.000,00 TL alacağın dava tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, dava konusu makinenin satışı sebebiyle davacının davalıya yaptığı ödemenin 26.500 USD değil, 25.000 USD ve 1.500,00 TL’den ibaret olduğunu, ayrıca davacının makinenin satışı sebebi ile davalı şirkete halen 9.000 USD borcunun bulunduğunu, davacının maddi sıkıntıya girdiğini ve makine bedelini ödemeyeceğini davalıya bildirmesi üzerine, davalı şirketin iyi niyetli davranarak ve davacı şirketin mağduriyetini gidermek amacıyla makineyi ikinci el olarak satmak ve ikinci el satış bedelinden kendi alacağı olan 9.000 USD’yi aldıktan sonra kalan bedeli davacı şirkete ödemek üzere makineyi iade aldığını, makinenin iade edilip ikinci ele düşmesi sebebiyle davacıya 35.400,00 TL’lik kullanım bedeli faturası düzenlendiğini, satışa konu makinede hiçbir arızanın ya da ayıbın mevcut olmadığını, davacının TMK"nın 2. maddesine aykırı davranarak haksız kazanç elde etmeye çalıştığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
İlk derece mahkemesince yapılan yargılama, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, makine üzerinde yapılan incelemelerde, makinenin parçalarında değişim yada tamir izine rastlanmadığı ve herhangi bir arıza ve ayıp olmadığının tespit edildiği, bu nedenle davacı tarafın makinenin ayıplı olduğundan dolayı iade edildiği iddiasının gerçeği yansıtmadığı, ancak söz konusu makinenin hem fiilen hem de iade faturası ile kayden davalıya iade edildiği ve iade faturasının davalı tarafça kabul edilip ticari defterlere işlendiği, davalı tarafça söz konusu makinenin iade alınması ile taraflar arasındaki sözleşmenin feshedilmiş olduğu ve artık iade alış sebebi ne olursa olsun davacı tarafından ödenen bedelin davacıya iadesi gerektiği, her ne kadar davalının söz konusu makine yeni iken iadesi sonrası ikinci ele düşmüş olması sebebiyle ve bir süre davacı tarafça bu makinenin kullanılması sebebiyle bir zararı mevcut ise de, davalı tarafça bu zararın tazminine yönelik açılmış bir karşı dava yada takas mahsup iddiasının da bulunmadığı, bu itibarla davacının davalıya ödemiş olduğu makine bedelini iade hakkının bulunduğu, ancak davacı tarafça davada söz konusu bedelden sadece 6.000,00 TL’lik kısmın istendiği ve davanın ıslahı yoluna da gidilmediği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiş, hükme karşı davalı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, davacı tarafça ayıp iddiasına dayalı olarak şifahi olarak düzenlenen satım sözleşmesinin feshi istenmiş ise de, satıma konu makinenin davacı tarafından davalıya iade edildiği, davalı tarafça makinenin iade ve teslim alınarak davacının iade nedeniyle düzenlediği faturayı kendi ticari defterlerine kaydettiği gözetildiğinde, taraflar arasındaki sözleşmenin fesh edilmiş olduğunun kabulünün gerektiği, bu durumda tarafların aldığını iade ile yükümlü olduğundan davacı tarafça davalıya yapılan ödemelerin iadesi gerekeceği, davalı tarafça ileri sürülen savunmanın yazılı delillerle kanıtlanamadığı, ayrıca davalının davacıya düzenlemiş olduğu 01.07.2015 tarihli “ UV Baskı Makinesi Kullanım Bedeli” açıklamalı 35.400,00 TL bedelli faturanın davacı tarafça kabul edildiğini dosya kapsamı itibari ile ispat edemediği, bu durumda, makinenin iade edilmesi nedeniyle davacının avans olarak ödediği 60.402,50 TL’den davalının sorumlu olduğu gerekçesiyle davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle muhakeme hukukuna ve maddi hukuka uygun bulunan hükmün ONANMASINA, dosyanın İstanbul 10.Asliye Ticaret Mahkemesi’ne gönderilmesine, karardan bir örneğin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi’ne gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 307,39 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 23.11.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.