Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/1740 Esas 2022/12373 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay CGK'nın 26.03.2013 günlü, 2012/6-1232 esas ve 2013/106 karar sayılı içtihatında belirtildiği üzere, çalınan malın 3. kişiye satılması halinde 5237 sayılı TCK'nın 168. maddesinin uygulanabilmesi için hırsızlık suçunun failinin, sattığı yeri veya kişiyi söyleyerek çalınan malın, hırsızlık suçunun mağduruna iadesini sağlaması yetmez. Failin bizzat pişmanlık göstererek, satın alan iyiniyetli ise sattığı yeri veya kişiyi söyleyerek çalınan malın hırsızlık suçunun mağduruna iadesini sağlaması yanında aynen geri verme veya tazmin suretiyle satın alanın zararını da gidermesi; kötü niyetliyse satın alandan elde ettiği para veya sağladığı menfaati, kazanç müsaderesine konu edilmek üzere soruşturma makamlarına teslim etmesi gerektiği, somut olayda sanığın suça konu televizyonu sattığı yeri söyleyerek katılana iadesini sağlamış dahi olsa 3. kişi konumundaki suça konu laptobu satın alan şahsın zararının giderilmediği takdirde etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanma şartları oluşmayacağından, 3. kişi konumundaki ...’ın zararının giderilip giderilmediğine ilişkin beyanı alınmadan sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 168/1. maddesinin uygulanması ve sanığın adli sicil kaydında yer alan Gaziantep 10. Asliye Ceza Mahkemesinin 29/05/2008 tarihli ve 2007/683 E., 2008/479 K. sayılı ilamında 5237 sayılı TCK'nın 58. maddesinin uygulanmış olması nedeniyle sanığın ikinci kez mükerrir sayılması gerekirken mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi ile yetinilmesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi yapılmamış; gerekçeli karar başlığında suçun işlendiği zaman diliminin yazılmaması mahallinde eklenmesi mümkün bir eksiklik olarak görülmüş, bu yönde bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiş, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
5275 sayılı Kanun'un 108/2. maddesi gözetilerek sanığa ait adli sicil kaydında yazılı olan en ağır cezayı içeren Gaziantep 10. Asliye Ceza Mahkemesinin 29/05/2008 tarihli ve 2007/683 E., 2008/479 K. sayılı 04/04/2012 tarihinde kesinleşen TCK’nın 116/1. maddesi gereğince hükmolunan 5 ay hapis cezasının tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden, 26/10/2020 tarihli ek karar ile uzlaşma nedeniyle düşürülmesine karar verilmiş olan Gaziantep 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/04/2008 tarih 2007/72 Esas, 2008/296 Karar sayılı ilamına konu TCK’nın 141/1. maddesi uyarınca verilen 1 yıl hapis cezasının tekerrüre esas alınması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında TCK'nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin hüküm fıkralarından çıkartılmasına ve yerine "Gaziantep 10. Asliye Ceza Mahkemesinin 29/05/2008 tarihli ve 2007/683 E., 2008/479 K. sayılı ilamı ile konut dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen 5 ay hapis cezasından dolayı sanık hakkında hükmolunan cezaların mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezaların infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15.06.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.