MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Taraflar arasındaki, öğretime hazırlık tazminatı, ek ders, hazırlık planlama ücreti, müdür yardımcılığı yönetim görevine özgülenen ek ders ücreti, seminer ücreti, kalan süre alacağı ile kıdem tazminatı alacaklarının ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı sebeplerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı avukatınca istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 22.11.2016 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı adına vekili Avukat ... ile karşı taraf adına vekili Avukat ... geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkili işçinin davalıya ait ilköğretim okulunda müdür yardımcısı olarak çalıştığını, müvekkilinin alacaklarının ödenmemesi sebebiyle iş sözleşmesini haklı olarak feshettiğini ileri sürerek, öğretime hazırlık tazminatı, ödenmeyen ek ders ücretleri, hazırlık planlama ücreti, müdür yardımcılığı yönetim görevine özgülenen ek ders ücreti, seminer ücreti, kalan süre alacakları ve kıdem tazminatının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut olayda, davacı, davalıya ait özel ilköğretim okulunda, 15.09.2011-26.03.2014 tarihleri arasında, müdür yardımcısı olarak çalışmıştır. Çalışma süresi boyunca da, emekli çalışan statüsünde olduğu uyuşmazlık dışıdır.
Davacı, 5580 sayılı Özel Öğretim Kurumları Kanunu ile bu kanuna dayanılarak çıkartılan yönetmelikler kapsamında olduğundan, uyuşmazlığın çözümünde bu mevzuat hükümlerinin nazara alınması gereklidir. 5580 sayılı Kanun’un 14. maddesinde, “Bu Kanunda hüküm bulunmayan hususlarda, resmi öğretim kurumlarında uygulanan mevzuat hükümleri uygulanır.” şeklinde hükme yer verilmiştir. Anılan kanuna dayanılarak çıkartılan yönetmeliklerde de, benzer hükme yer verilerek, yönetmelikte yer almayan hususlar bakımından da, resmi benzeri kurumların ilgili mevzuat hükümlerinin uygulanacağı belirtilmiştir.
01.12.2006 tarihli ve 2006/11350 sayılı, Milli Eğitim Bakanlığı Yönetici ve Öğretmenlerinin Ders ve Ek Ders Saatlerine İlişkin Bakanlar Kurulu Kararı, 5580 sayılı Özel Öğretim Kurumları Kanunu kapsamında çalışanlara ilişkin değildir. Ancak, yukarıdaki paragrafta açıklanan mevzuat hükümleri uyarınca, 5580 sayılı Kanun ve bu kanuna dayanılarak çıkartılan yönetmeliklerde hüküm bulunmayan hususlarda, resmi öğretim kurumlarında uygulanan mevzuat hükümlerinin uygulanması gereklidir. Bu halde, 5580 sayılı Kanun ve yönetmeliklerinde hüküm bulunmayan hususlar hakkında, bahsi geçen Bakanlar Kurulu kararının uygulanması gerektiği açıktır.
5580 sayılı Kanun’un 9. maddesinde, özlük haklarına ilişkin düzenlemelere yer verilmiş olup, maddenin ikinci fıkrasında, “Okullarda yöneticilik ve eğitim-öğretim hizmeti yapanlara, kıdemlerine göre (emekliler hariç) dengi resmi okullarda ödenen aylık ile sosyal yardım kapsamındaki ek ödeme tutarlarından az ücret verilemez”; aynı maddenin üçüncü fıkrasında ise “Sosyal yardım kapsamındaki ek ödemeler, bütçe kanunlarıyla resmi okul öğretmen ve personeline sağlanan haklara denk olarak okul öğretmenlerine ve personeline de ödenir. Sosyal yardım kapsamındaki ek ödemelerden gelir vergisi kesilmez.” denilmiştir.
5580 sayılı Kanun’un, belirtilen 9. maddesinin ikinci fıkrası, 14.03.3014 tarih ve 28941 sayılı Resmi Gazete yayımlanan, 01.03.2014 tarihli ve 6528 sayılı Kanun’un 14. maddesi hükmü gereğince yürürlükten kaldırılmıştır.
Dava dilekçesinde, 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun ek 32. maddesinde düzenlenen öğretim yılına hazırlık ödeneği talep edilmiştir. Bu ödeneğin, sosyal yardım mahiyetli bir ödeme olduğu açıktır. Ne var ki, 14.03.2014 tarihine kadar yürürlükte bulunan 5580 sayılı Kanun’un 9/2. maddesinde, emekliler hariç tutulmuştur. Davacının emekli çalışan olması ve iş sözleşmesinin sona erdiği tarih nazara alındığında, 657 sayılı Kanun’un ek 32. maddesinde düzenlenen öğretim yılına hazırlık ödeneği talebi yerinde değildir. 5580 sayılı Kanun’un 9/2. maddesi, 14.03.2014 tarihinde yürürlükten kaldırılmış ise de, davacının iş sözleşmesi, 26.03.2014 tarihinde sona ermiştir. 657 sayılı Kanun’un ek 32. maddesinde belirtilen ödeme ise, her öğretim yılında bir defaya mahsus olmak üzere ve öğretim yılının başladığı ay içerisinde yapılması gereken bir ödemedir. Anılan sebeplerle, mahkemece, davacının öğretim yılına hazırlık ödeneği talebinin reddine karar verilmesi gerekirken, kabulüne karar verilmesi hatalı olmuştur.
Dava dilekçesinde, davacının fiilen girdiği ek derslere ilişkin ücretin yanı sıra, 2006/11350 sayılı, Milli Eğitim Bakanlığı Yönetici ve Öğretmenlerinin Ders ve Ek Ders Saatlerine İlişkin Bakanlar Kurulu Kararı’nın 6/3., 10. ve 11. maddelerinde düzenlenen ücret ödemeleri de talep edilmiştir.
5580 sayılı Kanun’un 9/4. maddesinde düzenlenen “Kurumlardaki ek ders ücreti miktarı, resmi okullar için tespit edilen miktardan az olamaz.” hükmü bakımından, emekliler hariç tutulmamıştır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının 2011-2012 döneminde haftalık yedi saat, 2012-2013 döneminde haftalık on saat ve 2013-2014 döneminde haftalık onbir saat fiilen ek ders okuttuğu kabul edilerek, fiilen okutulan ek ders karşılığı ek ders ücreti hesaplanmıştır. Mahkemece, bu hesaba uygun olarak, net 4.812,93 TL ek ders ücretinin hüküm altına alınması dosya içeriğine göre isabetlidir.
Ancak, 2006/11350 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı’nın 6/3., 10. ve 11. maddelerinde düzenlenen ödemelerin de davacıya yapılması gerektiğinin kabul edilmesi hatalı olmuştur. Şöyle ki; yukarıda detaylı açıklandığı üzere, 2006/11350 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı, 5580 sayılı Kanun ve yönetmeliklerinde hüküm bulunmayan hususlar hakkında, davacıya uygulanabilir. 5580 sayılı Kanun’un 9. maddesinde ise, özlük haklarına ilişkin düzenleme bulunmaktadır. Bakanlar Kurulu Kararı’nın 11. maddesinde, fiilen okutulan her on saat ders için bir saat daha hazırlık ve planlama görevi karşılığında ayrıca ek ders ücreti ödeneceği; 10. maddesinin ilgili bendinde müdür yardımcılarına, yönetim görevi sebebiyle haftalık onsekiz saat ek ders ücreti ödeneceği; 6/3. maddesinde öğretim yılı başında ve sonunda meslekle ilgili çalışma sürelerinde iki haftayı geçmemek üzere haftalık onbeş saat ek ders ücreti ödeneceğine ilişkin hükümlere yer verilmiştir. Belirtilen ödemeler, sosyal yardım mahiyetli ödeme olmayıp, resmi okul çalışanlarının ücretinin eki niteliğinde sayılması gereken ödemelerdir. Davacının, 5580 sayılı Kanun’un 9. maddesi uyarınca, fiilen okuttuğunu ispatladığı her bir ek ders saati bakımından, resmi okullar için belirlenen ek ders saati ücretinden az olmamak kaydıyla ek ders ücreti ödenmesi talebinde bulunması mümkündür. Ancak, Bakanlar Kurulu Kararı’nın 6/3., 10. ve 11. maddelerinin davacıya uygulanması mümkün değildir. Anılan sebeplerle, dava dilekçesinde, Bakanlar Kurulu Kararı’nın 6/3., 10. ve 11. maddelerine dayanılarak ileri sürülen taleplerin reddine karar verilmesi gerekirken kabulüne karar verilmesi hatalı olmuştur.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, kıdem tazminatı hesaplanmasına esas giydirilmiş ücret miktarının belirlenmesinde, Bakanlar Kurulu Kararı’nın 10.maddesinde belirtilen ödeme tutarının hesaba dahil edilmesi de hatalı olduğundan, sadece yemek menfaati katkısı ilave edilmek suretiyle giydirilmiş ücret miktarı belirlenmeli ve kıdem tazminatı yeniden hesaplanmalıdır.
Yukarıda yazılı sebeplerden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, davalı yararına takdir edilen 1.350,00 TL duruşma vekalet ücretinin karşı tarafa yükletilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 22.11.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.