MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme bozmaya uyarak, ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.

K A R A R
Dava, iş kazası maluliyeti nedeniyle oluşan zarara karşılık davacının maddi ve manevi tazminat talebine ilişkindir.
Dosya kapsamına göre, davalı .... bünyesinde çalışan davacının 22/06/2005 tarihinde kaza geçirdiği; Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı’nın 06/10/2017 tarihli evrakında, davacının 5510 sayılı Yasa’nın 4/C maddesi kapsamında olduğu, memur statüsü sebebiyle iş kazası hükümlerinin uygulanmayacağı ve tahkikat yapılamayacağının belirtildiği; davacının iş yeri dosyasında 31/03/2008 tarihi itibarı ile memur sıfatına binaen emekli aylığı bağlandığı, öncesinde kapsam içi memur olarak nitelendirildiği anlaşılmaktadır.
Telekomünikasyon şebekeleri üzerinden sunulan ulusal ve uluslararası ses iletimini ihtiva eden telefon hizmetlerini 31/12/2003 tarihine kadar tekel olarak yürütmekle görevli kılınan ve çoğunluk hisseleri kamuya ait bulunan Türk Telekom Kurumu’nun, tekel kapsamında kamu hizmeti yürüten, ancak kuruluş yasasındaki son düzenlemeler ile kendine özgü statüye sahip olan ve sermayesindeki kamu payı % 50’nin altına düşünceye kadar kamu kuruluşu niteliğini taşıyan bir kuruluş olduğu tartışmasızdır. Ancak, özelleştirme kapsamında bulunan ....’deki tamamı Hazine’ye ait bulunan hisselerden % 55’i, 14/11/2005 tarihli Hisse Satış Sözleşmesi ile Oger Telekomünikasyon Anonim Şirketine satılmıştır.
Eldeki maddi ve manevi tazminat davasında, davacının kaza tarihini kapsar şekilde memur statüsünde çalışmasını sürdürdüğü ve farklı bir kuruma geçiş yapmadığı anlaşılmaktadır.
2577 sayılı İdari Yargılama Usülü Kanunu’nun “İdari Dava Türleri ve İdari Yargı Yetkilisinin Sınırı” başlıklı 2. Maddesinin değişik 1 numaralı bendinde;
“a) (Değişik : 8.6.2000-4577/5 md.) İdari işlemler hakkında yetki, şekil, sebep, konu ve maksat yönlerinden biri ile hukuka aykırı olduklarından dolayı iptalleri için menfaatleri ihlal edilenler tarafından açılan iptal davaları,
b) İdari eylem ve işlemlerden dolayı kişisel haklan doğrudan muhtel olanlar tarafından açılan tam yargı davaları,
c) (Değişik: 18.12.1999-4492/6 md.) Tahkim yolu öngörülen imtiyaz şartlaşma ve sözleşmelerinden doğan uyuşmazlıklar hariç, kamu hizmetlerinden birinin yürütülmesi için yapılan her türlü idari sözleşmelerden dolayı taraflar arasında çıkan uyuşmazlıklara ilişkin davalar” idari dava türleri olarak sayılmış olup; kural olarak, idari yargıda ancak Devlete ve kamu tüzel kişilerine karşı açılan davalara bakılabilir.” ifadelerine yer verilmiştir.
Buna göre, kazanın yaşandığı tarihte, kamu kuruluşu niteliğini taşımayan ....’nin davalı olması karşısında, uyuşmazlığın özel hukuk hükümlerine göre görülmesi ve çözülmesi gerekir.
İş Mahkemeleri 5521 sayılı Kanun ile kurulmuş olan istisnai nitelikteki özel mahkemelerdir. Yasal düzenleme 5521 sayılı Kanun’un 1. maddesidir. Anılan maddede; işçiyle işveren veya işveren vekili arasında iş akdinden veya İş Kanununa dayanan her türlü hak iddialarından doğan hukuk uyuşmazlıklarının İş Mahkemelerinde çözümleneceği hükmü öngörülmüştür. Maddede belirtildiği üzere, İş Mahkemesinin görevli olması için şu iki unsurun birlikte gerçekleşmesi koşuldur;
a) Uyuşmazlığın tarafları işçi ve işveren (ya da işveren vekili) olmalı,
b) Uyuşmazlık iş sözleşmesinden veya İş Kanunu’ndan kaynaklanmalıdır.
Yine 25.10.2017 tarihinde yürürlüğe giren 7036 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun 5. maddesine göre de İş Mahkemeleri;
a) 5953 sayılı Kanuna tabi gazeteciler, 854 sayılı Kanuna tabi gemi adamları, 22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanununa veya 11/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun İkinci Kısmının Altıncı Bölümünde düzenlenen hizmet sözleşmelerine tabi işçiler ile işveren veya işveren vekilleri arasında, iş ilişkisi nedeniyle sözleşmeden veya kanundan doğan her türlü hukuk uyuşmazlıklarına,
b) İdari para cezalarına itirazlar ile 5510 sayılı Kanunun geçici 4 üncü maddesi kapsamındaki uyuşmazlıklar hariç olmak üzere Sosyal Güvenlik Kurumu veya Türkiye İş Kurumunun taraf olduğu iş ve sosyal güvenlik mevzuatından kaynaklanan uyuşmazlıklara,
c) Diğer kanunlarda iş mahkemelerinin görevli olduğu belirtilen uyuşmazlıklara, ilişkin dava ve işlere bakar.
Somut olayda, 5521 sayılı mülga İş Mahkemeleri Kanunu, 7036 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu ve gerekse İş Kanunu’nun 1. maddeleri uyarınca uyuşmazlığın çözüm yerinin İş Mahkemeleri değil Genel Mahkemeler olduğu açıkça ortadadır.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın, uyuşmazlığın genel hükümlere göre Asliye Hukuk Mahkemesi’nin görev alanına girmesi sebebi ile HMK"nın 20 vd. maddeleri kapsamında davaya genel mahkemelerce bakılması gerekirken, İş Mahkemesi sıfatıyla bakılıp sonuçlandırılması usule ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, kamu düzenine ilişkin bu hususun resen nazara alınmasıyla birlikte tarafların tüm temyiz talepleri şimdilik incelenmeden karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde taraflara iadesine, 11/04/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.