Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29311 Esas 2022/10494 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I- Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün temyizinin incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2.maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanık müdafiinin temyiz isteminin CMUK'un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II- Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlerin temyizinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Sanığın mağdur ...’ya yönelik eyleminde; görgü ve tespit tutanağı ile olay yeri inceleme raporuna göre; mazot deposunun kapağının üzerinde herhangi bir zorlama izinin tespit edilemediğinin belirtildiğinin anlaşılması karşısında; sanığın mağdur ...’nın yol üzerinde park halinde bıraktığı tırının kilitli olmayan mazot deposu kapağını açarak mazot çalmaya teşebbüs etmesi şeklinde gerçekleşen eyleminin 5237 sayılı TCK'nın 142/1-e maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden, suç vasfının nitelendirilmesinde yanılgıya düşülerek aynı Kanun'un 142/2-h. maddesi gereğince hüküm kurulması suretiyle fazla ceza tayini,
2- Sanığın mağdur ...’a yönelik hırsızlık eylemine ilişkin kurulan hüküm yönünden ise; mağdur ...’un kovuşturma aşamasında dosyaya sunduğu 18/12/2014 tarihli dilekçeyle zararın giderildiğini bildirmesine karşın sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 168/2. maddesi gereğince etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin açıklanan sebeplerden dolayı kısmen istem gibi BOZULMASINA, 26/05/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.