Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29369 Esas 2022/10502 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının beş yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli ve 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiğinin gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
2- Sanığın adli sicil kaydına konu olan ve tekerrüre esas alınan Ankara 20. Asliye Ceza Mahkemesinin 07/05/2013 tarih, 2012/877 Esas ve 2013/335Karar sayılı ilamıyla sanık hakkında mala zarar verme suçundan doğrudan verilen 2000 TL adli para cezasının hüküm tarihinde miktarı itibariyle 1412 sayılı CMUK'nın 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olduğu ve aynı Kanun'un 305/son maddesi gereğince tekerrüre esas olmayacağı, ancak sanığa ait adli sicil kaydındaki TCK’nın 141/1. maddesi gereğince verilmiş 1 yıl 6 ay hapis cezasını içeren Ankara 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 29/11/2013 kesinleşme ve 2013/358 Esas – 2013/530 Karar sayılı ilamın (uzlaşma sağlanamadığına dair 27/10/2017 tarihli ek karar da göz önünde bulundurularak) tekerrüre esas olduğu ve bu mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 26/05/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.