Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29408 Esas 2022/10250 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15/04/2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
I- Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
II-Sanık hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Müştekinin kovuşturma evresinde alınan ifadesinde yaklaşık 1500 TL zararının olduğunu,sigorta şirketi tarafından zararının karşılandığını, ifadesinin alındığı 09/12/2015 tarihinden 20 gün kadar önce sanığın ağabeyinin zararını ödemek istediğini beyan ettiği, sanığın aşamalarda alınan savunmalarında zararı ödemek istediğini beyan ettiğinin anlaşılması karşısında sanığın, sigorta şirketinin, müştekiye yaptığı ödemeyi, şirkete ödemesi için, gerektiğinde ödeme yeri de belirlenmek suretiyle sanığa makul bir süre içerisinde şirketin zararını tazmin etme imkanı sağlanıp sonucuna göre müştekiden zararının ne zaman ödenmek istediği de yargıtay denetimine olanak sağlayacak şekilde açıklığa kovuşturularak sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 168/1-2. maddesinde tanımlanan etkin pişmanlık hükümlerinin uygulama olanağının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 24/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.