MAHKEMESİ :Kadastro Mahkemesi
Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekilleri tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Kadastro sırasında, Celal Köyü 104 ada 1 parsel sayılı 312969,92 m2 yüzölçümündeki taşınmaz, orman vasfıyla Hazine adına tesbit edilmiştir.
Davacı, Mesudiye Asliye Hukuk Mahkemesinin 1956/2-1957/101 E.K. sayılı dosyası ve 1961 tarih 46 numaralı tapu kaydına dayanarak 104 ada 1 sayılı parsel içinde kalan bir kısım yerlerin kendilerine ait olduğu iddiası ile dava açmıştır.
Mahkemece davanın reddine, 101 ada 1 parsel numaralı taşınmazın tesbit gibi tesciline karar verilmiş, hüküm davacı vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, kadastro tesbitine itiraz niteliğindedir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yerde orman kadastrosu, 3402 sayılı Kanunun 5304 sayılı Kanun ile değişik 4. maddesi hükümlerine göre yapılmıştır.
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye, uzman orman bilirkişisi tarafından eski tarihli hava fotoğrafları ve memleket haritasına dayalı olarak yöntemine uygun biçimde yapılan inceleme ve araştırmada, çekişmeli 104 ada 1 parsel sayılı taşınmazın temyize konu bölümünün orman sayılan yerlerden olduğu ve bu tür yerlerde tapu kaydına değer verilemeyeceği gözetilerek davanın reddi yolunda kurulan hükümde bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Ancak, mahkemece; 104 ada 1 sayılı parsele ilişkin hüküm kurulması gerekirken, maddî hata sebebiyle 101 ada 1 sayılı parsele ilişkin hüküm kurulmuş olması doğru değil ise de, bu husus hükmün bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün düzeltilerek onanması uygun görülmüştür. Bu nedenle; hüküm fıkrasının birinci bendinin ikinci paragrafında yer alan “101 ada 1 sayılı parsel” ibaresi hükümden çıkartılarak, bunun yerine “104 ada 1 sayılı parsel” ibaresinin yazılması suretiyle düzeltilmesine ve hükmün 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla H.U.MK.’nun 438/7. maddesine göre düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 18/02/2014 günü oy birliği ile karar verildi.