MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı isteminin özeti:
Davacı, davalı kurum bünyesindeki ... Valiliği Öğretmenevi ve ... Sanat Okulu Müdürlüğünde 01.07.2008 tarihinde aşçı olarak işe başladığını, ancak aşçılık yanında muhasebe, resepsiyon ,servis gibi işlerde de çalıştığını, 01.09.2010 tarihinde okulun kapatılarak başka yere taşınacağı gerekçesiyle iş akdinin feshedildiğini, ancak tazminat ve ücretlerinin ödenmediğini beyanla kıdem tazminatı ile diğer işçilik ücret alacaklarını talep etmiştir.
Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili; kurumun faaliyet türünü değiştirerek Mesleki Eğitim Merkezine dönüştürüldüğünü ve bu nedenle davacının iş akdinin kıdem tazminatı ödenerek feshedildiğini, iş arama izni kullandırıldığını, davacının taleplerinin haksız olduğunu beyanla, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davacı ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücreti alacağının belirlenmesi hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı işyerinde aşçı olarak çalışmaya başlamasına karşın, garson, resepsiyon görevlisi, muhasebe görevlisi gibi farklı işlerinde yaptırıldığını,ek işler nedeniyle her gün 6-7 saat fazla çalıştığını ancak karşılığının ödenmediğini iddia etmiştir.
Davalı taraf fazla çalışma yapılmadığını savunmuştur.
Dosyada dinlenen tek tanık davacı tanığı..."dir. Bu tanık ise davacı ile farklı işyerlerinde çalıştıklarını, ancak öğretmenevine devamlı gittiği için davacının çalışma şartlarını bildiğini, ayrıca 2005 yılına dek kendisinin de öğretmenevinde çalışmış olduğunu söyleyerek, davacının işyerinde sabah 08:00, akşam 22:00/23:00 saatleri arasında çalıştığını ifade etmiştir.
Dosyada bulunan bordrolarda 2010 Ocak-Haziran arası davacıya fazla çalışma ücreti tahakkuk ettirildiği,Temmuz 2010-Ağustos 2010 ayları arası döneme ilişkin imzalı puantaj kayıtları bulunduğu, bu kayıtlarda davacının genellikle 08:30-14:00 arası çalıştığına dair kayıt olduğu görülmektedir.
Bilirkişi tarafından Mahkemenin takdirine sunulmak üzere davacı ile birlikte hiç çalışmamış olan tanık beyanına istinaden davacının 08:00-22:00 saatleri arası 14 saat, 1,5 saat ara dinlenme ile 12,5 saat günlük çalışarak, haftalık 35 saat fazla mesai yaptığı varsayımı ile hesaplama yapılmıştır.
Mahkeme tarafından da bu hesaplamaya neden itibar edildiği yönünde açıklama yapılmaksızın fazla çalışma ücretine hükmedilmişse de, davacı işçi tarafından dosyaya fazla çalışma ücret alacağı bulunduğu hususunu ispata yarar delil sunulmadığı ve bilirkişinin salt takdire sunulmak üzere davacı ile aynı zamanda çalışmamış tanık beyanına göre hesaplama yaptığı gözetilmeksizin alacağın kabulüne karar verilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
3-Hükme dayanak alınan raporda; davacının davalı işyerinde 2 tam yıl çalışarak 24 gün yıllık izin hakkına sahip olduğu, 17 gün olarak kullandığı izin süreleri düşüldüğünde bakiye 7 gün izin hakkı olduğu tespitiyle hesaplama yapılmış ise de, davacının hizmeti 4857 sayılı İş Kanunu"nun yürürlüğü döneminde geçmiş olup, Kanunun 53. maddesi gereği 2 tam yıl olan çalışması karşılığı 28 gün yıllık izin hakkı mevcut olmakla, kullandığı izin mahsup edildiğinde 11 gün izin hakkı kaldığı anlaşıldığından, hatalı belirlemeye dayalı karar bu gerekçeyle de isabetsiz olup, bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 08.01.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.