Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 62, 50/4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve şikayetçi vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
A) Şikayetçi vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
CMK"nın 234/2. maddesindeki zorunluluğa rağmen duruşmada vekil ile temsil edilmeyen ve kayden 27.05.2008 doğumlu olup, kanuni temsilcileri aracılığıyla sanıktan şikayetçi olan ..."a, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 28.05.2014 tarihli tevdi yazısı üzerine barodan atanan vekilinin, hükmü şikayetçi adına temyiz ettiği belirlenerek yapılan incelemede:
Gerek şikayetçinin kanuni temsilcilerinin duruşmada alınan beyanlarına, gerek şikayetçi hakkında düzenlenen doktor raporu içeriğine göre, meydana gelen trafik kazasında şikayetçinin yaralanmamış olması karşısında, katılan sıfatını alamayacağı anlaşılmakla, CMK"nın 234/2. maddesi gereğince Baro tarafından atanan vekilin, hükmü temyiz etme hakkı bulunmadığı anlaşıldığından, şikayetçi adına, vekilinin yaptığı temyiz isteminin, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi yollamasıyla halen yürürlükte bulunan 1412 Sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE,
B) Sanığın temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Tam kusurlu olarak kazaya neden olan ve olay yerine bir süre sonra gelen kolluk görevlilerince yapılan ölçüm sonucunda güvenli sürüş yeteneğini ortadan kaldıracak miktarda 90 promil alkollü olarak araç kullandığı tespit edilen sanığın eyleminde bilinçli taksirin koşullarının oluştuğuna ve temel cezanın asgari hadden uzaklaşılarak belirlenmesine dair mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiş ise de, sanığın eylemi bilinçli taksirle işlediğinin kabul edilmesi karşısında, tayin olunan uzun süreli hapis cezasının TCK"nın 50/4. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilemeyeceğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz bulunmadığından, bozma nedeni kabul edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın hükmün açıklanmasının geri bırakılmamasına, erteleme hükümlerinin uygulanmamasına ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın yönetimindeki kamyonetle katılan ... idaresindeki otomobile arkadan çarpması sonucu meydana gelen kazada, otomobil sürücüsünün eşi olan katılan Selin"in basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandığı; ancak, dosyada mevcut doktor raporları ve katılanların ifadelerine göre, gerek otomobil sürücüsünün, gerek otomobil sürücüsünün kızı olan ... ile kayın validesi olan katılan..."un yaralanmamış olmaları karşısında, sanığın, mağdur Selin"e yönelik taksirle yaralama suçundan dolayı TCK"nın 89/1, 22/3. maddesi gereğince cezalandırılması yerine suç vasfında yanılgıya düşülerek, sanık hakkında TCK"nın 89/4. maddesi gereğince yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre de:
Hükmün esasını teşkil eden kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm fıkrasında, sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken, uygulanan kanun maddesinin, “TCK"nın 50/4. maddesi atfıyla aynı Kanun"un 50/1-a ve 52/2. maddeleri” yerine, sadece “TCK"nın 50/4. maddesi” olarak gösterilmesi, hükmedilen adli para cezasının taksitlendirilmesi esnasında uygulanan kanun ve maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine, adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 06.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.