Mahkemesi:Pozantı Sulh Ceza Mahkemesi
Esas No : 2014/5900
Karar No : 2014/7968
Tebliğname No :2013/250351- Kanun Yararına Bozma- İtiraz

Kasten yaralama suçundan sanık M.. K..’un, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 86/3-e ve 62.maddeleri gereğince 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/6.maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin Pozantı Sulh Ceza Mahkemesi’nin 21/06/2010 tarihli ve 2010/20-123 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip, sanığın deneme süresi içerisinde suç işlediğinden bahisle 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 86/3-a, 62 ve 52.maddeleri gereğince 3.000,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair Pozantı Sulh Ceza Mahkemesinin 01/04/2013 gün ve 2012/179 esas, 2013/53 sayılı kararı temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşmiştir.
Bu karara karşı Adalet Bakanlığının 16/07/2013 tarihli ve 2013/11368/45767 sayılı “Pozantı Sulh Ceza Mahkemesince duruşma açılarak sanık hakkında hüküm kurulmuş ise de 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/11.fıkrasında yer alan “Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi veya denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere aykırı davranılması halinde, mahkeme hükmü açıklar. Ancak mahkeme, kendisine yüklenen yükümlülükleri yerine getiremeyen sanığın durumunu değerlendirerek; cezanın yarısına kadar belirleyeceği bir kısmının infaz edilmemesine ya da koşullarının varlığı halinde hükümdeki hapis cezasının ertelenmesine veya seçenek yaptırımlara çevrilmesine karar vererek yeni bir mahkumiyet hükmü kurabilir.” şeklindeki düzenleme nazara alındığında, mahkemece daha önce açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilen hükmün açıklanması ile yetinilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” gerekçesini içeren kanun yararına bozma istemi Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 09/09/2013 gün ve 2013/250351 sayılı ihbarnamesi ile Yargıtay 3.Ceza Dairesi Başkanlığına sunulmuştur.
Yüksek Dairenin 09/10/2013 tarihli ve 2013/24372 esas, 2013/35055 sayılı ilamıyla özetle; Adalet Bakanlığı’nın kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden, yerel Mahkeme kararının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309.maddesinin 4.fıkrasımn (a) bendi gereğince kanun yararına bozulmasına ve müteakip işlemlerin mahallinde mahkemesince yerine getirilmesine karar verilmiştir.
Kasten yaralama suçundan sanık M.. K..’un 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 86/3-e ve 62.maddeleri gereğince 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hapis cezasına ilişkin olan hükmün, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231.maddesi uyarınca açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilip, denetim süresi belirlendikten sonra sanığın denetim süresi içerisinde yeniden kasten yaralama suçu işlediği ve bu suçtan verilen mahkumiyet kararı kesinleştikten sonra yapılan ihbar neticesinde, mahkemenin duruşma açarak, açıklanması geri bırakılan 5 ay hapis cezasından ibaret önceki mahkumiyet hükmünü aynen açıklaması yerine, sanığın,
5237 sayılı Kanun’un 86/2, 86/3-a, 62 ve 52.maddeleri gereğince 3.000,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi suretiyle yerel mahkemece 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231.maddesinin 11. fıkrasındaki düzenlemeye aykırı davranılmıştır. Bu itibarla, Özel Dairece, kanun yararına bozma isteminin kabulüne karar verilmesi yerindedir. Ancak, buradaki hukuka aykırılık, hükümlü aleyhine ve mahkumiyet hükmünün esasına dahil olan bir hususla ilgili olduğundan, hükmün, önceki açıklanması geri bırakılan hükümde olduğu biçimde aynen açıklanması gerektiğinden bahisle ve aleyhe sonuç doğurmayacak şekilde bozulmasına karar verilmesi yerine hükmün, 5271 sayılı Kanun’un 309.maddesinin 4.fıkrasmın (a) bendi uyarınca bozulmasına karar vermek suretiyle yeniden yargılama yapılmasına ve yerel mahkemece hükümlü hakkında önceki hapis cezasına aynen hükmetme olanağı tanınacak şekilde işlem yapılmasının hukuka aykırı olduğu kanaatine varılmıştır.
Nitekim, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 21.11.2006 tarihli ve 2006/246-261 sayılı,“Olayımızda, yasa yararına bozmaya konu edilen hukuka aykırılık, mahkumiyet hükmünün esasına dahil olan bir hususla ilgilidir. Dolayısıyla, söz konusu hukuka aykırılığın 5271 sayılı Yasanın 309.maddesinin 4.fıkrasında sayılan dört halden birisi içerisinde mütalaa edilebilmesi mümkün değildir. Şu halde; 5271 sayılı Yasanın 309.maddesinin 4.fıkrasındaki kararlardan birisi verilemeyeceğine göre, Özel Dairece; hükmün, 5271 sayılı Yasanın 309.maddesinin 3.fıkrası uyarınca, “para cezalarının ertelenemeyeceği yönüyle aleyhe sonuç doğurmayacak biçimde bozulması” ile yetinilmesi, bunun yanında başka bir karar verilmemesi gerekirken” şeklindeki kararında da, kanun yararına bozma nedeninin, mahkumiyet hükmünde hükmün esasına ilişkin olup hükümlü aleyhine ise Özel Dairece, kararın sadece aleyhe sonuç doğurmamak üzere bozulmasına hükmedilip, hukuka aykırılığa işaret edilmekle yetinilmesi gerektiği kabul edilmiştir gerekçeleriyle Dairemizin, 09/10/2013 gün ve 2013/24372 esas, 2013/35055 sayılı kararının kaldırılması, Pozantı Sulh Ceza Mahkemesinin 01/04/2013 tarihli ve 2012/179 esas, 2013/53 sayılı kararının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309.maddesinin 3.fıkrası uyarınca “aleyhe sonuç doğurmamak ve yeniden yargılama yapılmamak üzere” bozulmasına karar verilmesi, itirazın, Dairece yerinde görülmemesi halinde ise de, dosyanın, Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi, talep edilmiştir.
05.07.2012 gün ve 28344 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6352 sayılı Yasa ile değişik 5271 sayılı Kanunun 308. maddesinin 2. ve 3. fıkraları ile aynı yasanın 101. maddesi ile de 5320 sayılı Yasaya eklenen geçici 5. maddenin verdiği yetkiye dayanılarak dairemize gönderilen dosya hakkında;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının vaki talepleri yerinde görülmekle;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1) Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazının KABULÜNE;
2) Dairemizin 09.10.2013 tarih ve 2013/24372 Esas, 2013/35055 Karar sayılı bozma ilamı kaldırılarak yapılan incelemede;
Pozantı Sulh Ceza Mahkemesinin 01/04/2013 gün ve 2012/179 Esas, 2013/53 sayılı kararının 5271 sayılı CMK" nin 309/3. maddesi gereğince; hükmün, önceki açıklanması geri bırakılan hükümde olduğu biçimde aynen açıklanması gerektiğinden, aleyhe sonuç doğurmamak üzere kanun yararına BOZULMASINA; 26.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.