MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki kiralananın tahliyesi davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, davalı ile aralarında 01.09.1994 başlangıç tarihli bir yıl süreli kira sözleşmesi bulunduğunun, kira ilişkisinin on yılı aşkın süredir devam ettiğini, sözleşmenin yenilenmeyeceği hususu davalıya 14.04.2015 tarihli ihtarname ile bildirilmesine rağmen tahliyeye yanaşmayan davalının tahliyesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, cevap dilekçesi sunmamış yargılamaya katılmamıştır.
Mahkemece, somut olayda Türk Borçlar Kanunu"nun 347. maddesinin tüm yasal koşulları oluştuğundan davanın kabulü ile davalının kiralanandan tahliyesine karar verilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
6098 Sayılı Türk Borçlar Kanun"unun 347/1. maddesi hükmüne göre konut ve çatılı işyeri kiralarında kiraya veren sözleşme süresinin bitimine dayanarak sözleşmeyi sona erdiremez. Ancak,on yıllık uzama süresi sonunda kiraya veren, bu süreyi izleyen her uzama yılının bitiminde en az üç ay önce bildirimde bulunmak koşuluyla herhangi bir sebep göstermeksizin sözleşmeye son verebilir.
6101 Sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun Yürürlüğü ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun Geçici 2. maddesi uyarınca, bu Kanunun yürürlüğe girmesinden önce TBK.nun 347.maddesinin birinci fıkrasının son cümlesinde öngörülen kira sözleşmelerinden 10 yıllık uzama süresi dolmamış olmakla birlikte geri kalan süre beş yıldan daha kısa olanlar hakkında yürürlüğe girdiği tarihten itibaren beş yıl, on yıllık uzama süresi dolmuş olanlar hakkında da yürürlüğe girdiği tarihten itibaren 2 yıl sonra uygulanacağı öngörülmüştür.
Somut olayda, davaya dayanak yapılan ve hükme esas alınan 01.09.1994 başlangıç tarihli bir yıl süreli kira sözleşmesi yenilenerek devam ettiği, son olarak 01.09.2012 başlangıç tarihli bir yıl süreli kira sözleşmesinin imzalandığı ve davacı tarafından her iki sözleşmenin de sunulduğu anlaşılmaktadır. Bu durumda davacı ile davalı arasında son olarak imzalanan 01.09.2012 başlangıç tarihli bir yıl süreli kira sözleşmesine değer verilerek kira sözleşmesinin
01.09.2013 tarihinden itibaren kiracı tarafından sürenin bitiminden en az onbeş gün önce bildirimde bulunulmadıkça, TBK.nun 347. maddesi uyarınca aynı koşullarla yıldan yıla yenilenerek ve bu şekildeki uzama süresinin on yıla ulaşması gerektiği kabul edilmelidir. Mahkemece, kiralanan TBK."nun konut ve çatılı işyeri kirası hükümlerine tabi olup, 01.09.2013 tarihinden itibaren on yıllık uzama süresi dolmamış olduğundan 17.09.2015 tarihinde açılan davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde kabulüne karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz olunan kararın 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca davalı yararına BOZULMASINA, temyiz harcının temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 06.11.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.