MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki kira bedelinin tespiti davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, davalının aylık net 8.515,36 TL kira bedeli ödediğini, ödenen kira bedellerinin emsallere göre düşük olduğunu belirterek kira bedelinin 01/03/2014 tarihinden itibaren aylık net 15.000 TL olarak tespitine karar verilmesi istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, 21/10/2014 tarihli karar ile, davanın kısmen kabulü ile kiraya konu taşınmazın 01.03.2014 tarihinden itibaren kira bedelinin brüt 14.062,50 TL, net 11.250,00 TL olarak tespitine karar verilmiş, tarafların temyizi üzerine Yargıtay 6.Hukuk Dairesinin 01/07/2015 tarih, 2015/964 Esas, 2015/6710 Karar sayılı ilamı ile, davalının temyiz itirazlarının reddi ile, davalının kiracılık süresi düşünüldüğünde yapılan hak ve nesafet indiriminin fazla olup hakkaniyete uygun olmadığı, Mahkemece kiralananın boş olarak kiraya verilmesi halinde bilirkişi raporunda belirlenen kira miktarından hak ve nesafet ilkelerine göre uygun bir oranda indirim yapılarak kira bedelinin tespitine karar verilmesi gerektiği belirtilerek hükmün davacı yararına bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile; bilirkişi raporunda aylık kira bedeli 15.000,00 TL net, 18.750,00 TL brüt olarak belirlenen dava konusu taşınmazın 01/03/2014 tarihinden itibaren kira bedelinin %10 hak ve nesafet indirimi de yapılarak 13.500,00 TL net ve 16.875,00 TL brüt olarak tespitine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-)Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-) HMK. 26.maddesi hükmüne göre, mahkeme tarafların iddia, savunma ve talepleri ile bağlıdır. Dava dilekçesinde, dava konusu taşınmazın aylık kira bedelinin net 15.000 TL olarak tespitine karar verilmesi talep edilmiş ise de davacı vekili, 21/10/2014 tarihli
duruşmada, net kirayı 12.750 olarak kabul ettiklerini, bu miktar üzerinden karar verilmesini istediklerini beyan etmiştir. Davacı vekilinin, söz konusu beyanı göz önünde bulundurularak bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru değildir.
3-) 492 Sayılı Harçlar Yasasında kira tesbit davalarında harcın aylık kira parasına göre mi, yoksa yıllık kira parasına göre mi hesap edileceğine dair bir açıklık bulunmamaktadır. 07.07.1965 tarih ve 5/5 Sayılı İçtihadı Birleştirme Kararında, en kısa ve en az külfetli bir usul uygulanması, en az masraf yapılması ilkesinden hareket edilerek, aylık kira parası esas alınmak suretiyle görevli mahkemenin tayin edileceği kabul edildiğinden aylık kira parasının tesbitine ilişkin davalarda da aynı ilkelere dayanılarak aylık kira farkı üzerinden harç alınması gerekeceği sonucuna varılmıştır. Bu durumda Mahkemece, aylık kira farkı üzerinden harç alınması gerekirken yazılı şekilde harç takdiri de doğru değildir.
SONUÇ: Yukarıda 1.bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, 2. ve 3. bentte açıklanan nedenlerle hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince davalı yararına BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 07.11.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.