MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı vekili, 7.12.2000 tarihli dilekçesi ile;... Mevkiinde bulunan, Doğusu: ... Yaylası, Batısı: ...Tepesi ve Yel Değirmeni Tepesi, Kuzeyi:..."ın ... Tepesi ve ..., Güneyi: Yel Değirmeni Tepesi ve .. Tarlası ile çevrili yaklaşık 650 dönümlük yerin davacıların murisi ..."dan intikalen gelen özel yaylaları olduğunu, sözkonusu yerin Seyfe Köyünde yapılan kadastro tesbitinde tapulama harici bırakıldığını, davacıların murisi ..."dan kalan bu yerin gerek murisin sağlığında ve gerekse ölümünden sonra mirasçıları tarafından nizasız fasılasız malik sıfatıyla ve yayla olarak kullanıla geldiğini, köyde yapılan kadastro tesbitinden öncede kadastro tesbitinden sonrada 20 yılı aşkın süredir zilyedliklerinin nizasız fasılasız ve malik sıfatıyla devam ettiğini, sözkonusu yerin müvekkillerinin özel mülkiyetine konu olduğunu, köy tüzel kişiliğinin ve Maliye Hazinesinin bu yerde bir ilgisinin olmadığını ileri sürerek, bu yerin özel yayla olarak davacılar adına tapuya tescili istemiyle dava açmıştır.
Müdahiller, davalı taşınmazın kadim mera olup kendi köylerine ait olduğunu ileri sürerek, davanın reddini istemişlerdir.
Mahkemece, mera ve yaylakları özel mülkiyete konu olamayacağı ve zilyedlikle kazanılamayacağı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava, Medenî Kanununun 713. maddesi hükmü uyarınca tapusuz olan taşınmazın tescili istemine ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yerde orman kadastrosu yapılmamıştır. Genel arazi kadastrosu 1980 yılında yapılmış, davalı taşınmaz tesbit dışı bırakılmıştır.
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye ve 4342 sayılı Mera Kanununun 4. maddesi gereğince mera ve yaylakların özel mülkiyete konu edilemeyeceği ve zilyedlikle kazanılamayacağı gözönünde bulundurularak davanın reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik bulunmadığına göre, yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usûl ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenlere yükletilmesine 03/03/2014 günü oy birliği ile karar verildi.