Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/28572 Esas 2022/8826 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme ve konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I) Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık müdafiinin temyiz isteminin beraat kararının gerekçesine yönelik olmadığı ve kararı temyiz etmesinde de hukuki yarar bulunmadığından 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince sanık müdafiinin temyiz talebinin istem gibi REDDİNE,
II) Sanık hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya kapsamına ve oluşa göre; sanığın, mağdur ile birlikte ikamet ettiği için yanında bulunan anahtarla suça konu dairenin kapısını açtığı, görüntülere de yansıyan diğer şahsın içeri girip, mağdurun kullandığı oda kapısını kırdıktan sonra bilgisayar, saat ve bir miktar parayı aldığı, akabinde sanık ile kamera kaydında gözüken ancak kimliği tespit edilemeyen şahsın birlikte suça konu ikametten ayrıldıkları somut olayda; sanığın diğer fail ile önceden almış oldukları karar doğrultusunda fikir ve eylem birliği içinde atılı suçlara doğrudan iştirak ettiğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında iştirak hükümlerine ilişkin TCK'nın 37. maddesi yerine yardım etme hükümlerine ilişkin TCK'nın 39. maddesinin uygulanması sureti ile eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; sanığın eyleminin bina veya eklentileri içinde muhafaza altına alınmış olan eşya hakkında hırsızlık suçunu oluşturduğu kabul edildiği halde hüküm fıkrasında uygulama maddesinin, TCK'nın 142/1-b maddesi yerine 142/2-b. maddesi olarak, tüm dosya içeriğine göre 25/08/2011 olan suç tarihinin 05/09/2011 olarak hatalı yazılması mahallinde düzeltilebilir yazım hatası kabul edilmiş; sanığın adli sicil kaydında yer alan Gaziosmanpaşa 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/06/2008 tarihli ve 2007/363 E., 2008/554 K. sayılı ilamına konu hırsızlık suçundan aldığı mahkumiyet hükmü tekerrüre esas alınarak, sanık hakkında TCK'nın 58. maddesi uygulanmış ise de; 02/12/2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Yasa'nın 34.maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253.maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan TCK'nın 141/1. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alındığında ve sanığın başkaca tekerrüre esas alınabilecek sabıkası olmadığının anlaşılması karşısında, tekerrüre esas alınan bu ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasının ve 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 10/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.