Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/28499 Esas 2022/8678 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I- Sanık hakkında mala zarar verme ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
İş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan hüküm kurulurken uygulanan maddenin TCK'nın 116/2 yerine 116/1 olarak yazılması mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hatası olarak kabul edilmiş, sanık hakkında mala zarar verme ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarından hüküm kurulurken, seçimlik cezalardan hapis cezası tercih edildiği halde aynı Kanun’un 50/2. maddesine aykırı olarak tayin olunan hapis cezalarının adli para cezasına çevrilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
II- Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarına gelince;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
1- 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
2- Dosya içerisinde yer alan 04.01.2015 tarihli güvenlik kamera izleme tutanağına göre, sanığın saat 16.11 de iş yerinden ayrıldığının tespit edildiği, sanığın soruşturma aşamasında ve sulh ceza hakimliği önünde, saat 15.00 – 15.30 sıralarında suça konu iş yerine girdiğini ikrar ettiği, ancak savunmasında gece saat 18.00 – 19.00 civarında iş yerine girdiğini beyan etmesi ve UYAP'tan alınan güneşin doğuş ve batış çizelgesine göre suç tarihinde gece vaktinin saat 17.38’de başladığının anlaşılması karşısında; sanığın aşamalardaki ifadeleri arasındaki çelişki giderilmeden ve güvenlik kamera kayıtları ayrıntılı olarak incelenmeksizin, hırsızlık suçunun gece vakti işlendiğine dair delillerin nelerden ibaret olduğu da karar yerinde denetime olanak verecek şekilde açıklanıp tartışılmadan sanık hakkında TCK'nın 143. maddesi ile uygulama yapılarak fazla ceza tayin edilmesi,
3- Sanığın adli sicil kaydına konu olan ve tekerrüre esas alınan Ankara 4. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 02.12.2009 tarih ve 2009/37 Esas 2009/488 Karar sayılı ilamıyla sanık hakkında kasten yaralama suçundan doğrudan verilen 2.400 TL adli para cezasının hüküm tarihinde miktarı itibariyle 1412 sayılı CMUK'nın 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olduğu ve aynı Kanun'un 305/son maddesi gereğince tekerrüre esas olmayacağı, sanığın suç tarihi itibariyle de adli sicil kaydında başkaca tekerrüre esas olabilecek bir mahkumiyet kaydının bulunmadığı gözetilmeden, 5237 sayılı TCK'nın 58/6. maddesi gereğince sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve buna bağlı olarak denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 09.05.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.