Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/2764 Esas 2022/8629 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Covid-19 salgını nedeniyle 26 Mart 2020 tarih ve 31080 (mükerrer) sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7226 sayılı Kanun'un geçici madde 1. hükmü uyarınca durmasına karar verilen sürelerin 30.04.2020 tarihli ve 31114 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 29.04.2020 tarihli ve 2480 sayılı Cumhurbaşkanı Kararı ile 13.02.2020 tarihinden başlayarak 15.06.2020 tarihine kadar uzatılması sebebiyle, sanık müdafiinin temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15/04/2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun'un 10.maddesi ile TCK'nın 53.maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 06/03/2019 tarih ve 2018/1153 E., 2019/2855 K. sayılı bozma ilamından önce verilen ve temyize konu eylemler bakımından aleyhe temyiz bulunmayan 13/11/2014 tarihli kararda sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan Diyarbakır 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/11/2011 gün ve 2011/46 E., 2011/1144 K sayılı mahkumiyet kararındaki erteli 10 ay hapis cezasının 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesi uyarınca sanık lehine kazanılmış hak teşkil ettiği gözetilmeden bozmadan sonra kurulan hükümde daha ağır olan Şanlıurfa 3. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2012/87 E. 2012/229 K. sayılı ilamındaki 1 yıl 3 ay hapis cezasının tekerrüre esas alınması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 1412 sayılı Kanun'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun'un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasından sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılarak, sanık hakkında “Şanlıurfa 3. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2012/87 E. 2012/229 K. sayılı mahkumiyet kararındaki 1 yıl 3 ay hapis cezasının tekerrüre esas alınmasına, ancak aleyhe temyiz bulunmaması nedeniyle 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkı korunarak, 5275 sayılı Kanun'un 108/2. maddesi gereğince mükerrir olan sanık hakkında koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, Diyarbakır 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/11/2011 gün ve 2011/46 E., 2011/1144 K sayılı mahkumiyet kararındaki 10 ay hapis cezası esas alınarak belirlenmesine” karar verilmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.04.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.