MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki tahliye davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı; davaya konu taşınmazı 08.05.2015 tarihinde satın aldığını, halen küçükbaş hayvan yetiştirdiğini, kiralananda şarküteri işi yapılacağını, işyeri ihtiyacı olduğunu ileri sürerek, davalının kiralanandan tahliyesini istemiştir.
Davalı; ihtiyacın samimi olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davacının işi olduğu, kiralananın kira geliri elde etmek amacıyla satın alındığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Konut ya da çatılı işyeri niteliğindeki bir taşınmazı iktisap eden kimse dilerse eski malik ile kiracı arasında yapılmış sözleşmeye dayanarak sözleşmenin sonunda bir ay içinde, dilerse TBK’nun 351. maddesi uyarınca edinme günü de dahil olmak üzere edinme tarihinden başlayarak bir ay içinde durumu kiracıya yazılı olarak bildirmek koşuluyla edinme tarihinden itibaren altı ay sonra ihtiyaç nedeniyle tahliye davası açabilir. Davanın altı ayın sonunda hemen açılması şart olmayıp sözleşme sonuna kadar açılması mümkündür. Ancak edinmeyi izleyen bir ay içerisinde bildirimin tebliği zorunlu olup bunun sonradan giderilmesi mümkün değildir. Açılacak davada tahliyeye karar verilebilmesi için ihtiyacın varlığının kanıtlanması gerekir.
İhtiyaç iddiasına dayalı davalarda tahliyeye karar verilebilmesi için ihtiyacın gerçek, samimi ve zorunlu olduğunun kanıtlanması gerekir. Devamlılık arzetmeyen geçici ihtiyaç tahliye nedeni yapılamayacağı gibi henüz doğmamış veya gerçekleşmesi uzun bir süreye bağlı olan ihtiyaç da tahliye sebebi olarak kabul edilemez. Davanın açıldığı tarihte ihtiyaç sebebinin varlığı yeterli olmayıp, bu ihtiyacın yargılama sırasında da devam etmesi gerekir.
Somut olayda; davacının işi olduğu ve davacının başkaca taşınmazları olup amacının yatırım olduğu tespiti yapılmış ise de, dosyada mevcut SGK kayıtlarına göre davacının halen kuyumcu yanında işçi olduğu, mahkemece kolluk marifeti ile yapılan araştırma sonucu davacının diğer işyeri vasıflı taşınmazlarının kirada olduğu ve amaca uygun olmadığı mahkemenin de kabulündedir. Davacı tanıkları da davacının iddiasını doğrulamakla davacının ihtiyacının zorunlu ve samimi olduğunun kabulü gerekir.
Bu durumda mahkemece taşınmaz başında keşif yapılarak, kiralananın davacının talep ettiği kasap-şarküteri işi için uygun olup olmadığı hususunda bilirkişiden ek rapor alınarak veya mahallinde konusunda uzman bilirkişilerle birlikte yeniden keşif yapılmak suretiyle, davaya konu kiralananın yapılmak istenilen işe uygun olup olmadığı tespit edilip sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 16.11.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.