MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... tarafından, davalı ... aleyhine 08/02/2006 gününde verilen dilekçe ile kişilik haklarına saldırı nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 02/09/2015 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, kişilik haklarına saldırı nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalının “Binbaşı Ersever"in İtirafları” isimli bir kitap yazdığını, bu kitabın 41. sayfasında tamamen hayal mahsulü, uydurma ve iftira mahiyetindeki bilgilere yer verdiğini, bu bilgilerin bazı kişiler tarafından gerektiğinde kötüniyetli kullanıldığını, kitapta belirtilen silah soruşturmasının tarafından yapılmadığını, Binbaşı Ersever’i tanımadığını, davalının ağır kusuru olduğunu, kendisinden ya da Bakanlıktan sorarak soruşturmayı kimin yaptığını öğrenebilecek durumda olduğunu belirterek uğradığı manevi zararın giderilmesini istemiştir.
Davalı, kitapta yer alanların davacının kişilik haklarına haksız ve kötü niyetli ağır bir saldırı olmadığını, kitabın araştırmalara dayanan ilgili kurum, kuruluş ve kişilerle yapılan görüşmeler sonrası yazıldığını, ilk baskısının 1994 yılında yapılmış olduğunu, hiçbir surette objektiflikten ayırmadan genişletici ve yanıltıcı yorumlarda bulunmadan onur kırıcı deyimler kullanmadan gazeteciliğin gerektirdiği bütün özeni sarf ederek haberin doğruluğunu iyice araştırarak o dönemin olaylarına ve gelişmelerine ışık tutmaya çalıştığını, gazetecilik mesleğinin ilkelerine uygun davrandığını belirterek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, eserin davacının kirli ilişkiler içinde olduğunun vurgulanarak, desteği olmayan ve hakaret boyutunda ifadeler içerdiği, asılsız iddiaların ciddi boyutlara ulaşan kitabın yeni baskılarında tekrarlandığı, davacının kamuoyu nezdinde ciddi sonuçlar doğurabilecek mesleki onurunun zedelendiği, şahsiyet haklarına saldırı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi birçok kararında; Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 10/1. fıkrasında güvence altına alınan ifade özgürlüğünün, demokratik toplumun ana temellerinden birini ve yine bu toplumun gelişmesi ve her bireyin kendini geliştirmesi için esaslı şartlarından birini oluşturduğunu hatırlatarak, ifade özgürlüğünün sözleşmenin 10/2. fıkrasının sınırları içinde, sadece lehte olan veya muhalif sayılmayan veya ilgilenmeye değmez görülen fikirler için değil, aynı zamanda muhalif olan, çarpıcı gelen veya rahatsız eden fikirler için de uygulandığını, bunun çoğulculuğun, hoşgörünün ve açık fikirliliğin gerekleri olduğunu, bunlar olmaksızın demokratik toplum olamayacağını belirtmiştir. 10. maddede güvence altına alınan bu hak bazı istisnalara tabi ise de, bu istisnaların dar yorumlanması ve bu hakkın sınırlandırılmasının ikna edici olması gerekir.
Davaya konu yazı bir bütün olarak değerlendiğinde; ifade özgürlüğü kapsamında değerlendirilmesi gerektiği anlaşılmaktadır. Kaldı ki ilgili bölümde davacının kişilik haklarına saldırı teşkil edecek nitelikte söz ve ifade de yer almamıştır. Şu durumda, mahkemece davanın tümden reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde kısmen kabulü yönünde karar veriliş olması doğru değildir. Kararın bu nedenle bozulması gerekir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 11/03/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.