MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar ... ve diğerleri vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 16/10/2014 gününde verilen dilekçe ile haksız eylem nedeniyle maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 30/06/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalı tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının diğer temyiz itirazına gelince;
Dava, cinsel saldırı eyleminden kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın maddi tazminat açısından kabulüne manevi tazminat açısından ise kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacılar vekili; müvekkili ..."nın davalı tarafından kaçırılması sonucu gerçekleştirilen cinsel saldırı eyleminin mağduru olduğunu, bu eylem nedeniyle davacıların bir yıl boyunca çalışamadığını, bu nedenle maddi zarara uğradıklarını belirterek oluşan maddi ve manevi zararın giderilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalı; davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece; davaya konu cinsel saldırı eylemi nedeniyle (davacılar ..., ... ve ..."nın) zarara uğradıklarından bahisle manevi tazminat taleplerinin kısmen, maddi tazminat taleplerinin ise kabulüne karar verilmiştir.
4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun 6. maddesinde “Kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça, taraflardan her biri, hakkını dayandırdığı olguların varlığını ispatla yükümlüdür.” düzenlemesi mevcuttur.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden; mahkemece, davacı ..."nın davalı tarafından hürriyeti tahdit edilerek gerçekleşen cinsel saldırı eylemi sonucunda davacı ... ve diğer davacılar ... ile ..."nın bir yıl süre ile çalışamadığı, bu süre zarfında oluşan gelir kaybının da maddi zarar kapsamına dahil edildiği anlaşılmaktadır.
Şu durumda, zarara uğradığı iddiasında bulunan bu iddiasını yasal delillerle kanıtlamak zorunda olup, yukarıda anılan Kanun hükmü gereğince, davaya konu gelir kaybının davalının eyleminden kaynaklandığı hususunun davacı tarafça ispatı gerekir. Davacılar gelir kaybına uğradığına ilişkin iddiasını ispat edememiş olmakla, maddi talepler açısından davanın reddine karar verilmesi gerekirken, davacıların maddi zarara uğradığı
benimsenerek yanılgılı değerlendirme ile davanın kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş ve kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) nolu bentte açıklanan nedenle davalı yararına BOZULMASINA, davalının diğer temyiz itirazlarının ilk bentte belirtilen nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 11/03/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.