MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 19.12.2005 gününde verilen dilekçe ile ortaklığın giderilmesi talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 27.11.2008 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı ... tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, ortaklığın giderilmesi istemine ilişkindir.
Davacı vekili, dava konusu ...Mahallesi, 29097 ada 1 (eski 27477 ada 2) parsel sayılı taşınmaz üzerindeki ortaklığın satış suretiyle giderilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ... vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulüne dava konusu taşınmaz üzerindeki ortaklığın satış yoluyla giderilmesine karar verilmiş ve karar tarafların hükmü temyiz etmediği gerekçesiyle 18.02.2013 tarihinde kesinleştirilmiştir.
Hükmü, davalı ... temyiz etmiştir.
Hükmü temyiz eden davalı ... 30.04.2019 tarihli temyiz dilekçesinde, gerekçeli kararın kendisine tebliğ edilmediğini, her ne kadar PTT tarafından gerekçeli karar tebligatının kendisine, “Aynı konutta yakına teslim” şerhi ile yapıldığı bildirilmişse de, yapılan bu tebligatın usulüne uygun olmadığını, ayrıca gerekçeli karar tebligatının dosya içerisinde yer almadığını, karardan 22.04.2019 tarihinde haberdar olduğunu, taraf teşkilinin sağlanmadığını, dava dilekçesi ve bilirkişi raporunun kendisine tebliğ edilmediğini, bilirkişi raporlarının yetersiz olduğunu, paylaşma oranının değişen şartlara göre yeniden belirlenmesi gerektiğini ve infazda tereddüt oluşturacak şekilde hüküm kurulduğunu ileri sürmüştür.
7201 sayılı Tebligat Kanununun;
“Aynı konutta oturan kişilere veya hizmetçiye tebligat” kenar başlıklı 16. maddesinde, “Kendisine tebliğ yapılacak şahıs adresinde bulunmazsa tebliğ kendisi ile aynı konutta oturan kişilere veya hizmetçilerinden birine yapılır.”
“Usulüne aykırı tebliğin hükmü” kenar başlıklı 32. maddesinde ise, “Tebliğ usulüne aykırı yapılmış olsa bile, muhatabı tebliğe muttali olmuş ise muteber sayılır.
Muhatabın beyan ettiği tarih, tebliğ tarihi addolunur.” hükümlerine yer verilmiştir.
Dosyanın incelenmesinde; her ne kadar PTT veri tabanından 18.12.2012 tarihinde alınan kayıtta, hükmü temyiz eden davalı ...’e yapılan gerekçeli karar tebligatının 27.01.2009 tarihinde aynı konutta yakınına teslim edildiği bilgisi yer alsa da, dosyada gerekçeli karar tebligatına rastlanamamış ve gerekçeli kararın davalıya usulüne uygun tebliğ edilip edilmediği denetlenememiştir. Bu nedenle adı geçen muhataba yapılan gerekçeli karar tebligatının usulsüz olduğu değerlendirilmiştir. Tebligat Kanununun 32. maddesi uyarınca, davalı kararı 22.04.2019 tarihinde öğrendiğini beyan ettiğinden, davalının 30.04.2019 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek temyiz incelemesine geçilmiştir.
Dosyanın davalı ...’ün temyiz itirazları yönünden yapılan incelenmesinde; dava dilekçesi tebligatının davalının, “ ...” adresine “Muhatap yerinde bulunmadığından daimi işçisi ...imzasına” şerhi ile usulüne uygun yapıldığı anlaşılmıştır. Hükme dayanak teşkil eden 15.10. 2018 tarihli bilirkişi kurulu ek raporunun denetime elverişli ve dosya içerisindeki bilgilerle uyumlu olduğu, bilirkişi kurulunca düzenlenen dağıtım cetvelinde yer alan pay oranların doğru hesaplandığı anlaşılmıştır. Öte yandan, hükümde satış suretiyle ortaklığının giderilmesine karar verilen taşınmaza ait bilgilerin yer aldığı, satış bedelinin paydaşlara hangi oranda dağıtılacağının ve karar ve ilam harcının paydaşlardan hangi oranlarda tahsil edileceğinin belirtildiği, bu bakımdan hükmün infaza elverişli olduğu anlaşılmış, hükmün bu nedenlerle onanması gerekmiştir.
SONUÇ:Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve dosya içeriğine göre, mahkeme kararı ve dayandığı gerekçeler usul ve yasaya uygun bulunduğundan yerinde olmayan temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, taşınmaz malın satış bedelinden payına düşecek paranın %09 oranında hesaplanacak onama harcından peşin alınan 44,40 TL’nin mahsubu ile bakiyesinin temyiz edene yükletilmesine, 10.03.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.