MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma (Dolandırıcılık)
HÜKÜM : TCK"nın 155/2, 62, 52/2, 51. maddeleri uyarınca 10 ay hapis ve 1.000 TL adli para cezası

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın üzerine kayıtlı fatura tahsilatı yapılan işyerinde, Bank ...adlı katılım bankası ve ...adlı elektrik dağıtım şirketine ait faturaları tahsil yetkisi olmadığı halde şikâyetçiye bu kurumlarla anlaşmaları olduğunu belirtip bu kurumlara elektrik faturası ve kredi kartı borcunu ödeme bahanesiyle şikâyetçiden toplam 147,70 TL para aldığı, buna ilişkin işyerine ait makbuz verdiği, şikâyetçinin daha sonra söz konusu faturaların ödenmediğini saptaması üzerine aynı işyerine gittiğinde, daha önceki bir tarihte sanığın işyerini kapatarak kayıplara karıştığının ortaya çıktığı, böylece sanığın dolandırıcılık suçunu işlediği iddiasıyla kamu davası açılmasına karşın yargılama sonunda hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan mahkûmiyet hükmü kurulan somut olayda;
Sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın söz konusu kurumlarla herhangi bir anlaşması olmadığı halde katılana bu kurumlarla anlaşması olduğunu belirtip fatura bedellerini almak biçimindeki eyleminin dolandırıcılık suçunu oluşturmasına ve gerekçeli kararın gerekçe bölümünde eylemin dolandırıcılık suçunu oluşturduğu kabul edilmesine karşın, gerekçeli kararın hüküm bölümünde bu kez hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçu oluştuğu kabul edilip bu bağlamda hüküm kurulmak suretiyle hükmün karıştırılması,
Kabule göre ise, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.06.2007 gün ve 2007/10-108 E. 2007/152 K. sayılı ilamında da belirtildiği gibi yasa koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamakta ise de, yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin adli para cezasının alt sınırın üzerinde 60 gün olarak tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 28.04.2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.