Adalet Bakanlığı"nın, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan sanık ... hakkındaki İstanbul Anadolu 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 22/10/2019 tarihli ve 2018/595 esas, 2019/588 sayılı kararının kanun yararına bozulması istemi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 05/01/2021 tarihli ihbar yazısı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A-) Konuyla İlgili Bilgiler:
1-Şüpheli ... hakkında, 21/07/2018 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan yapılan soruşturma sonunda, İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcılığının 11/10/2018 tarihli ve 2018/171353 soruşturma, 2018/46302 esas, 2018/38081 sayılı iddianamesi ile, sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/6. maddesi yollamasıyla aynı Kanun’un 191/1 ve 53.maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle İstanbul Anadolu 6. Asliye Ceza Mahkemesine kamu davası açıldığı, iddianamede; şüpheli hakkında daha önce İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 2014/99143 sayılı soruşturma dosyasında 08/06/2015 tarihli iddianame ile İstanbul 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/288 esas sayılı dosyası ile kamu davası açıldığı, şüphelinin 08/06/2015 tarihinde iddianame ile dava açıldıktan sonra 21/07/2018 tarihinde soruşturmaya konu suçu işlediği, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/6. maddesi uyarınca doğrudan dava açılması gerektiği hususunun belirtildiği,
2-İstanbul Anadolu 6. Asliye Ceza Mahkemesinin kanun yararına bozma istemine konu 22/10/2019 tarihli ve 2018/595 esas, 2019/588 sayılı kararı ile; sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun191/1.maddesi uyarınca 2 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, sanığın adli sicil kaydında görülen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı veren mahkemelere bildirimde bulunulmasına karar verildiği, kararın 20/11/2019 tarihinde istinaf edilmeden kesinleştiği,
3-Dosya arasında bulunan İstanbul 14.Asliye Ceza Mahkemesinin 21/11/2016 tarihli ve 2015/288 esas, 2016/115 sayılı kararı incelendiğinde;
Sanık hakkında 27/06/2014 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan, daha önce beş yıl süre ile kamu davasının açılmasının ertelenmesine ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verilen şüphelinin uyarılmasına rağmen yükümlülüklerini yerine getirmediği gerekçesiyle açılan kamu davasında, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/1 ve 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, bu karara karşı kanun yararına bozma yoluna gidildiği, Yargıtay 10.Ceza Dairesinin 08/10/2018 tarihli ve 2018/3576 esas, 2018/6811 sayılı kararı ile, suç tarihinde yürürlükte olan ve sanık lehine olan 5560 sayılı Kanun ile değişik TCK’nın 191/1. maddesine göre hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden sanık aleyhine olan 6545 sayılı Kanun ile değişik TCK’nın 191/1. maddesine göre cezalandırılmasına karar verilmesinin kanuna aykırı olduğu gerekçesiyle kararın kanun yararına bozulmasına karar verildiği, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca,Yargıtay 10. Ceza Dairesinin bozma kararına itiraz edildiği, itiraz üzerine Yargıtay 10. Ceza Dairesinin 26/11/2018 tarihli ve 2018/5257 esas, 2018/8355 sayılı kararı ile, itirazın kabulüne, dairenin önceki bozma kararının kaldırılmasına, İstanbul 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/11/2016 tarihli ve 2015/288 esas, 2016/115 sayılı kararının kanun yararına bozulmasına 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 4. fıkrasının (d) bendinin verdiği yetkiye dayanılarak “sanığın 6545 sayılı Kanun değişikliğinden önceki TCK’nın 191/1 ve 62.maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, TCK’nın 50/1-a ve 52/2 maddeleri gereğince günlüğü 20 TL den paraya çevrilerek 6.000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına….. hükmün bu şekilde infazına” karar verildiği, böylece İstanbul 14.Asliye Ceza Mahkemesi kararının Yargıtay 10.Ceza Dairesinin ilamı ile 26/11/2018 tarihinde kesinleştiği,
Anlaşılmıştır.
B-) Kanun Yararına Bozma İstemi:
Kanun yararına bozma istemi ve ihbar yazısında;
“Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçundan sanık ..."nın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 191/1. maddesi uyarınca 2 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına dair İstanbul Anadolu 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 22/10/2019 tarihli ve 2018/595 esas, 2019/588 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/5. maddesinde yer alan, “Erteleme süresi zarfında kişinin kullanmak için tekrar uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması, dördüncü fıkra uyarınca ihlal nedeni sayılır ve ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmaz.” şeklindeki düzenleme nazara alındığında, somut olayda sanık hakkında uyuşturucu madde kullanma suçundan daha önce Gaziosmanpaşa 19. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/895 esas, 2015/76 sayılı kararı ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, 5 yıl denetim süresine tabi tutulmasına karar verildiği ve 09/09/2015 tarihinde kesinleştiği, yine sanık hakkında aynı suçtan daha önce Gaziosmanpaşa 19. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/902 esas, 2015/299 sayılı kararı ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, 5 yıl denetim süresine tabi tutulmasına karar verildiği ve 08/12/2015 tarihinde kesinleştiği, yine sanık hakkında aynı suçtan daha önce Gaziosmanpaşa 19. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/908 esas, 2015/364 sayılı kararı ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, 5 yıl denetim süresine tabi tutulmasına karar verildiği ve 10/12/2015 tarihinde kesinleştiği, yine sanık hakkında aynı suçtan daha önce Gaziosmanpaşa 19. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/1293 esas, 2015/690 sayılı kararı ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, 5 yıl denetim süresine tabi tutulmasına karar verildiği ve 12/01/2016 tarihinde kesinleştiği, yine sanık hakkında aynı suçtan daha önce Gaziosmanpaşa 19. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/1367 esas, 2016/9 sayılı kararı ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, 5 yıl denetim süresine tabi tutulmasına karar verildiği ve 29/03/2016 tarihinde kesinleştiği, yine sanık hakkında aynı suçtan daha önce Gaziosmanpaşa 19. Asliye Ceza Mahkemesinin 2017/201 esas, 2017/396 sayılı kararı ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, 5 yıl denetim süresine tabi tutulmasına karar verildiği ve 06/07/2017 tarihinde kesinleştiği, mevcut incelenen dosyanın suç tarihinin 21/07/2018 olması ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarının denetim süresi içerisinde işlenmesi sebebiyle Cumhuriyet Savcısı tarafından yeni bir soruşturmaya konu edilmeyip hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarını veren mahkemelere ihbarda bulunması gerektiği gözetilmeden, sanık hakkında ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılarak yazılı şekilde hüküm kurulmasında isabet görülmemiştir.” denilerek 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca İstanbul Anadolu 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 22/10/2019 tarihli ve 2018/595 esas, 2019/588 sayılı kararının bozulması istenilmiştir.
C-) Konunun Değerlendirilmesi:
Sanık ... hakkında, 21/07/2018 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan yapılan soruşturma sonunda, İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcılığının 11/10/2018 tarihli iddianamesi ile, sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/6. maddesi yollamasıyla aynı Kanun’un 191/1 ve 53. maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, İstanbul Anadolu 6. Asliye Ceza Mahkemesinin kanun yararına bozma istemine konu 22/10/2019 tarihli ve 2018/595 esas, 2019/588 sayılı kararı ile; “sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/1. maddesi uyarınca 2 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, sanığın adli sicil kaydında görülen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı veren mahkemelere bildirimde bulunulmasına” karar verildiği, anlaşılmıştır.
Dosya arasında bulunan Gaziosmanpaşa 19. Asliye Ceza Mahkemesi kararlarının incelenmesinde:
1-Gaziosmanpaşa 19. Asliye Ceza Mahkemesinin 26/05/2015 tarihli ve 2015/895 esas, 2015/76 sayılı kararı ile; sanık hakkında 29/06/2012 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan, Gaziosmanpaşa Kapatılan 5. Sulh Ceza Mahkemesince 19/03/2013 tarihinde tedavi/denetimli serbestlik kararı verildiği, tedbire uymadığı, denetim dosyasının kapatıldığı gerekçesiyle TCK’nın 191/1 ve 62. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve 5271 sayılı CMK nın 231/5.maddesi ile 6545 sayılı Kanunun 68.maddesi ile değiştirilen TCK’nın 191. maddesi ve aynı kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 7. maddesinin amir hükmü uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın 09/09/2015 tarihinde itiraz edilmeden kesinleştiği, kanun yararına bozma istemine konu karar ile ihbarda bulunulması üzerine de; 03/02/2020 tarihli ve 2019/629 esas, 2020/25 sayılı karar ile, hükmün açıklanmasına karar verildiği,
2-Gaziosmanpaşa 19. Asliye Ceza Mahkemesinin 07/10/2015 tarihli ve 2015/902 esas, 2015/299 sayılı kararı ile; sanık hakkında 16/03/2011 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan, Gaziosmanpaşa Kapatılan 5. Sulh Ceza Mahkemesince 18/02/2013 tarihinde tedavi/denetimli serbestlik kararı verildiği, tedbire uymadığı, denetim dosyasının kapatıldığı gerekçesiyle TCK’nın 191/1 ve 62.maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve 5271 sayılı CMK’nın 231/5.maddesi ile 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK’nın 191.maddesi ve aynı kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 7. maddesinin amir hükmü uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın 08/12/2015 tarihinde itiraz edilmeden kesinleştiği, kanun yararına bozma istemine konu karar ile ihbarda bulunulması üzerine de; 03/02/2020 tarihli ve 2019/630 esas, 2020/24 sayılı karar ile, hükmün açıklanmasına karar verildiği,
3-Gaziosmanpaşa 19. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/10/2015 tarihli ve 2015/908 esas, 2015/364 sayılı kararı ile; sanık hakkında 22/08/2012 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan, Gaziosmanpaşa Kapatılan 5. Sulh Ceza Mahkemesince 19/03/2013 tarihinde tedavi/denetimli serbestlik kararı verildiği, tedbire uymadığı, denetim dosyasının kapatıldığı gerekçesiyle TCK’nın 191/1 ve 62.maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve 5271 sayılı CMK’nın 231/5.maddesi ile 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK’nın 191. maddesi ve aynı kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 7. maddesinin amir hükmü uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın 10/12/2015 tarihinde itiraz edilmeden kesinleştiği, kanun yararına bozma istemine konu karar ile ihbarda bulunulması üzerine de; 03/02/2020 tarihli ve 2019/628 esas, 2020/26 sayılı karar ile, hükmün açıklanmasına karar verildiği,
4-Gaziosmanpaşa 19. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/12/2015 tarihli ve 2015/1293 esas, 2015/690 sayılı kararı ile; sanık hakkında, 25/10/2010 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan, Gaziosmanpaşa Kapatılan 5. Sulh Ceza Mahkemesince 11/06/2012 tarihinde tedavi/denetimli serbestlik kararı verildiği, tedbire uymadığı, denetim dosyasının kapatıldığı gerekçesiyle TCK’nın 191/1 ve 62. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve 5271 sayılı CMK’nın 231/5.maddesi ile 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK’nın 191. maddesi ve aynı kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 7. maddesinin amir hükmü uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın 12/01/2016 tarihinde itiraz edilmeden kesinleştiği, kanun yararına bozma istemine konu karar ile ihbarda bulunulması üzerine de; 03/02/2020 tarihli ve 2019/627 esas, 2020/27 sayılı karar ile, hükmün açıklanmasına karar verildiği,
5-Gaziosmanpaşa 19. Asliye Ceza Mahkemesinin 12/01/2016 tarihli ve 2015/1367 esas, 2016/9 sayılı kararı ile; sanık hakkında 12/08/2011 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan, Gaziosmanpaşa Kapatılan 5.Sulh Ceza Mahkemesince 13/03/2013 tarihinde tedavi/denetimli serbestlik kararı verildiği, tedbire uymadığı, denetim dosyasının kapatıldığı gerekçesiyle TCK’nın 191/1 ve 62.maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve 5271 sayılı CMK’nın 231/5.maddesi ile 6545 sayılı Kanunun 68.maddesi ile değiştirilen TCK’nın 191. maddesi ve aynı kanunun 85.maddesi ile 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 7. maddesinin amir hükmü uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın 29/03/2016 tarihinde itiraz edilmeden kesinleştiği, kanun yararına bozma istemine konu karar ile ihbarda bulunulması üzerine de; 03/02/2020 tarihli ve 2019/626 esas, 2020/28 sayılı karar ile, hükmün açıklanmasına karar verildiği,
6-Gaziosmanpaşa 19. Asliye Ceza Mahkemesinin 08/06/2017 tarihli ve 2017/201 esas, 2017/396 sayılı kararı ile; sanık hakkında 07/03/2012 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan, Gaziosmanpaşa Kapatılan 5.Sulh Ceza Mahkemesince 19/03/2013 tarihinde tedavi/denetimli serbestlik kararı verildiği, tedbire uymadığı, denetim dosyasının kapatıldığı, dosyanın Gaziosmanpaşa 19.Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/1294 esasına kaydedildiği, yargılama sonucunda aynen infaz kararı verildiği, yine yükümlülüklerine uymaması nedeniyle denetim dosyasının kapatıldığı gerekçesiyle TCK’nın 191/1 ve 62. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve 5271 sayılı CMK’nın 231/5. maddesi ile 6545 sayılı Kanunun 68.maddesi ile değiştirilen TCK’nın 191. maddesi ve aynı kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 7. maddesinin amir hükmü uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın 06/07/2017 tarihinde itiraz edilmeden kesinleştiği, kanun yararına bozma istemine konu karar ile ihbarda bulunulması üzerine de; 03/02/2020 tarihli ve 2019/625 esas, 2020/29 sayılı karar ile, hükmün açıklanmasına karar verildiği
Dosya arasında bulunan İstanbul 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/11/2016 tarihli ve 2015/288 esas,2016/115 sayılı kararının incelenmesinden; sanık hakkında 27/06/2014 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/2.maddesi gereğince beş yıl süre ile kamu davasının açılmasının ertelenmesine ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verildiği, şüphelinin uyarılmasına rağmen yükümlülüklerini ihlalde ısrar ettiği gerekçesiyle açılan kamu davasında, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/1 ve 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, bu karara karşı kanun yararına bozma yoluna gidilmesi üzerine Dairemizin 26/11/2018 tarihli ve 2018/5257 esas, 2018/8355 sayılı kararı ile, İstanbul 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/11/2016 tarihli ve 2015/288 esas, 2016/115 sayılı kararının kanun yararına bozulmasına, 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 4. fıkrasının (d) bendinin verdiği yetkiye dayanılarak “sanığın 6545 sayılı Kanun değişikliğinden önceki TCK’nın 191/1 ve 62. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, TCK’nın 50/1-a ve 52/2 maddeleri gereğince günlüğü 20 TL den paraya çevrilerek 6.000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ” karar verildiğinin anlaşılması karşısında, incelemeye konu dosyada 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/6. maddesinde yer alan düzenleme gereğince kovuşturma şartının gerçekleştiği,
Anlaşılmaktadır.
Her ne kadar kanun yararına bozma istemi ve ihbarnamede; “…mevcut incelenen dosyanın suç tarihinin 21/07/2018 olması ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarının denetim süresi içerisinde işlenmesi sebebiyle Cumhuriyet Savcısı tarafından yeni bir soruşturmaya konu edilmeyip hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarını veren mahkemelere ihbarda bulunması gerektiği gözetilmeden, sanık hakkında ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılarak yazılı şekilde hüküm kurulmasında isabet görülmemiştir.” denilerek İstanbul Anadolu 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 22/10/2019 tarihli ve 2018/595 esas, 2019/588 sayılı kararının bozulması istenilmiş ise de;
İstanbul 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/11/2016 tarihli ve 2015/288 esas, 2016/115 sayılı mahkumiyet kararının, Dairemizin 26/11/2018 tarihli ve 2018/5257 esas, 2018/8355 sayılı kararı ile, “kanun yararına bozulmasına ve 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 4. fıkrasının (d) bendinin verdiği yetkiye dayanılarak neticeten 6.000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” karar verildiğinin anlaşılması karşısında, incelemeye konu dosyada 21/07/2018 tarihli suçun müstakil bir suç olduğu, Dairemizin 26/11/2018 tarihli kararı ile sanığın mevcut hukuki durumunun değerlendirilerek 27/06/2014 tarihli suça ilişkin mahkumiyet hükmü kurulduğu, artık sanığın daha önceki 25/10/2010, 16/03/2011, 12/08/2011, 07/03/2012, 29/06/2012 ve 22/08/2012 tarihli eylemlerine ilişkin Gaziosmanpaşa 19.Asliye Ceza Mahkemesinin hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına ilişkin hukuki değerlendirme yapılmasının mümkün olmadığı, somut olayda 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/6. maddesinde yer alan düzenleme gereğince kovuşturma şartının gerçekleştiği,
Anlaşıldığından; “21/07/2018 tarihli suçun hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarının denetim süresi içerisinde işlenmesi sebebiyle sanık hakkında ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılamayacağı” şeklindeki gerekçeye dayanan kanun yararına bozma istemi yerinde görülmemiştir.
D-)Karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle; İstanbul Anadolu 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 22/10/2019 tarihli ve 2018/595 esas, 2019/588 sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, dosyanın Adalet Bakanlığı"na iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na gönderilmesine, 26 /05 /2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.