MAHKEMESİ : Gaziantep 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 26/09/2013
NUMARASI : 2012/900-2013/499

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 13.12.2012 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması olmaz ise elatmanın önlenmesi istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın reddine dair verilen 26.09.2013 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava, geçit hakkı kurulması olmaz ise elatmanın önlenmesi ve kal istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın reddine karar verilmiş, hükmü davacı vekili temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve dosya kapsamına göre davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2-Davacı, TMK"nın 683.maddesine dayanarak haksız elatmanın önlenmesini mahkemeden talep edebilir ve yasal ayrıcalıklar dışında TMK"nın 684/1 ve 718/2. maddelerine göre arazinin mülkiyeti ve buna bağlı olan tasarruf hakkı o arazide kalıcı olmak koşuluyla yapılan şeyleri de kapsar. Bu kuralın istisnalarından birisi de 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarının Koruma Kanununun 8. maddesinde yer almaktadır. Anılan madde; ""Koruma Yüksek Kurulunun ilke kararları çerçevesinde koruma bölge kurullarınca alınan kararlara aykırı olarak, korunması gerekli taşınmaz kültür ve tabiat varlıkları ve koruma alanları ile sit alanlarında inşaî ve fizikî müdahalede bulunulamaz,
bunlar yeniden kullanıma açılamaz veya kullanımları değiştirilemez. Esaslı onarım, inşaat, tesisat, sondaj, kısmen veya tamamen yıkma, yakma, kazı veya benzeri işler inşaî ve fizikî müdahale sayılır"" şeklinde düzenlenmiştir. Getirilen bu özel hüküm ile gerçek veya tüzel kişiye ait taşınmazlar üzerinde bulunan mütemmim cüz (ayrılmaz parça) olan yapı ile zemin arasındaki hukuki ilişki kesilmiş ve zemin malikinin tasarruf gücü kısıtlanmıştır.
Somut olayda; dosya içerisinde bulunan 16.05.2013 tarihli bilirkişli raporu ekindeki krokide (A) ve (B) ile gösterilen ve davacı parseli içinde kaldığı anlaşılan duvarın 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıkları Koruma Kanununun 6. maddesinde belirtilen ve korunması gereken yapılardan olup olmadığı uzman bilirkişi aracılığıyla tespit edilmeden 51 ve 52 parsel sayılı taşınmazların tapu kaydında ""kentsel sit alanı içinde korunması gereken kültür ve tabiat varlığı olduklarına"" dair belirtme bulunduğu gerekçesiyle yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş, bu sebeple kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1.) bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddine (2.) bentte açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde yatırana iadesine, 06.03.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.