Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/28452 Esas 2022/7094 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nin 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1) 18/06/2014 tarihli ve 6545 sayılı Kanun'un 63. maddesiyle, 5237 sayılı Kanun'un 143. maddesindeki artırım oranının ''Üçte birine kadar'' yerine ''Yarı oranında'' şeklinde değiştirildiği, dolayısıyla söz konusu düzenlemenin suç tarihinden sonra yürürlüğe girdiğinin anlaşılması karşısında, aynı Kanun'un 7/2. maddesinde düzenlenen ''Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur.'' şeklindeki hüküm de göz önüne alındığında; sanık hakkında belirlenen temel ceza üzerinden TCK'nin 143. maddesine göre en fazla (1/3) oranında artırım yapılabileceği gözetilmeden, yarı oranında artırım yapılmak suretiyle fazla ceza tayini,
2) Müştekinin, stadyumun soyunma odasında bıraktığı kıyafetlerinin cebinden 80TL parasının çalınması şeklinde gerçekleşen somut olayda; çalınan paranın değeri nazara alınarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 145. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
3)Sanık hakkında tekerrüre esas alınan, Terme Asliye Ceza Mahkemesinin 10/09/2009 tarih, 2009/342 Esas ve 2009/162 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK'nin 141/1, 31/3 ve 62/1. maddeleri uyarınca verilen 1 yıl 1 ay 10 gün hapis cezasının, sanığın çocukken işlediği bir suça ilişkin olması karşısında, TCK'nin 58/5. maddesi uyarınca tekerrüre esas alınamayacağının fakat Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 18.06.2013 tarih, 2013/8-151 Esas ve 2013/304 Karar sayılı kararı uyarınca sanığın adli sicil kaydında yer alan tekerrüre esas olan geçmiş hükümlülüklerden en ağırı olan Terme Asliye Ceza Mahkemesinin 16/02/2012 tarih, 2011/305 Esas ve 2012/74 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, üst Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde tekerrür bakımından 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 11/04/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.