5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanununa muhalefet suçundan sanık ...’ın, 5101 sayılı Kanun ile değişik aynı Kanun’un 81/9-1-b (iki defa), 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 43/1 (iki defa) ve 62 (iki defa), maddeleri uyarınca 2 yıl 1 ay hapis ve 2 yıl 11 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5237 sayılı Kanun"un 58/9. maddesine göre cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair Fikrî ve Sınaî Haklar Ceza Mahkemesinin 01/04/2009 tarihli ve 2006/698 esas, 2009/351 karar sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığının 069/03/2015 gün ve 16827 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 24/03/2015 gün ve KYB.2015-91830 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre;
1-) Sanık ... hakkında aynı fiil nedeniyle (birleşen 2007/763 esas sayılı dosya) 5846 sayılı Kanun’un 81/9-1-b maddesi lehe kabul edildiği hâlde, diğer sanık ... hakkında aynı fiil nedeniyle aynı Kanun’un değişik 81/4. maddesinin lehe kabul edilerek, lehe hükümlerin belirlenmesinde çelişkiye düşülmesi,
2-)Davaya konu edilen CD lerin bulunduğu işyerinin kardeş olan sanıklardan hangisi tarafından işletildiği hususunda tartışma bulunduğu da gözetildiğinde, sanığın suç işlemeyi ne surette meslek edindiği kuşkuya yer vermeyecek şekilde açıklanması gerekli iken, bu hususa uyulmaksızın yeterli olmayan gerekçe ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 58/9.maddesine göre suç işlemeyi meslek haline getirdiği gerekçesi ile cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309.maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 11/02/2014 tarih ve 2013/7-399 esas, 2014/58 karar sayılı kararı da gözetilerek yapılan incelemede;
Kanun yararına bozma ihbarnamesinde bozulması istenen mahkeme kararının esas numarasının 2009/968 yerine 2009/698 olarak yazılması yazım yanlışı olarak kabul edilmiştir.
Olağanüstü kanun yolu olan ve öğretide “olağanüstü temyiz” olarak adlandırılan kanun yararına bozmanın amacı hakim veya mahkeme tarafından verilen ve istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen kararların Yargıtay’ca incelenmesini, buna
bağlı olarak da kanunların uygulanmasında ülke sathında birliğe ulaşmak, hakim veya mahkemelerce verilen cezaya ilişkin karar veya hükümlerdeki hukuka aykırılıkları toplum ve birey açısından hukuk yararına gidermektir.
Olağanüstü bir kanun yolu olan kanun yararına bozma müessesesinin konusunu oluşturabilecek kanuna aykırılık halleri, ancak olağan kanun yolu olan temyiz nedenlerine göre dar ve kısıtlı tutulduğunda kesin hükmün otoritesi korunmuş olur.
26.10.1932 gün ve 29/12 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı ve bu karar esas alınmak suretiyle verilen Yargıtay Ceza Genel Kurulu ve Özel Dairelerin süreklilik arz eden kararlarında belirtildiği üzere, kabul edip etmemenin hakim veya mahkemenin takdirine bağlı olduğu istekler hakkında verilen kararlar ile kanıtların değerlendirilmesine ilişkin kararlar kanun yararına bozma konusu olamaz.
Mahkemece, sanığın beş ayrı eylemi nedeniyle TCK’nın 7. maddesi uyarınca ilgili yasal hükümler karşılaştırılıp alt ve üst sınırlar arasında bir ceza belirlemesi yapıldıktan sonra 5846 sayılı Kanun’un 81/9-1-b maddesinin lehe kabul edilerek hüküm kurulduğu ve yine sanık hakkında TCK’nın 58/9. maddesi uyarınca suç işlemeyi meslek edindiği gerekçesiyle tekerrür uygulanırken “sanığın birden fazla işyerinde bandrolsüz CD satmak suretiyle kısmen de olsa geçimini bandrolsüz korsan CD satmaktan sağladığı anlaşılmıştır. İkinci eylemden sonra üçüncü eylemden itibaren suç işlemeyi meslek edindiği kanısına varıldığı için, sanık hakkında TCK’nın 58. maddesi uygulanmıştır.” şeklinde yasal gerekçenin de gösterildiği cihetle, mahkemece kanun yararına bozma isteminde ileri sürülen nedenler yönünden delil takdiri yapılarak karar verilmesi nedeniyle kanun yararına bozma yoluna gidilemeyeceğinden Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 28/05/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.