Mahkemesi : Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 2-b, 62, 52/2-4 maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
27.08.2013 tarihli uzlaşma raporuna göre; katılanın maddi ve manevi zarar talebinde bulunduğu, sanığın ise katılanın talep ettiği miktarı ödemeye ekonomik gücünün bulunmadığını ve maddi bir edim karşılığında uzlaşmak istemediğini beyan ettiği, zararı giderdiğine ilişkin dosyaya bilgi ve belge sunmadığı anlaşılmakla; mahkemenin sanığa zararı gidermeyi isteyip istemediği sorulmadığı gerekçesi ile bozma öneren tebliğname görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, müştekinin kusurlu olduğuna, keşif yapılmadığına ilişkin temyiz itirazının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yeterli görülmekle, hükmün 1. bendindeki “suçun işlenmesinde kullanılan araçlar," ve "güttüğü amaç ve saik " ibarelerinin çıkartılması ve diğer yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14/05/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.