MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 20.03.2013 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 24.10.2013 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün evrak incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R
Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, dava konusunun değer itibariyle kesin olduğu belirtilerek davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmü, davalı vekili temyiz etmiştir.
Mahkemece kesin olarak karar verildiği gerekçesi ile temyiz isteminin reddine dair verilen ek karar da davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi hükmüne göre Bölge Adliye Mahkemeleri faaliyete geçene kadar 1086 sayılı HUMK"nun temyize ilişkin 427 ila 454. maddelerinin uygulanmasına devam edilir. HUMK"nun 427. maddesinde belirtilen kesinlik sınırı taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin olup aynı yasanın 432/4. maddesi de; " Temyiz, kanuni süre geçtikten sonra yapılır veya temyizi kabül olmayan bir karara ilişkin olursa, karar veren mahkeme temyiz isteminin reddine karar verir..." hükmünü taşımaktadır.
Yukarıda belirtildiği üzere gayrimenkulün aynına ilişkin davalar 427. maddede öngörülen kesinlik sınırı kapsamında değildir. Dava, geçit hakkı kurulması isteğine ilişkin olup istem, taşınmaz malın aynına yönelik bulunduğundan mahkemece davacının temyiz isteminin reddi doğru olmamıştır. Belirtilen nedenle mahkemenin 24.10.2013 tarihli 2013/143 Esas, 2013/479 Karar sayılı ek kararı kaldırılarak yapılan inceleme sonucunda;

Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve dosya içeriğine göre, mahkeme kararı ve dayandığı gerekçeler usul ve yasaya uygun bulunduğundan yerinde olmayan temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 21.03.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.