Antalya Ceza Kararları - Tehdit - hakaret - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2016/3598 Esas 2019/2359 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/3598
Karar No: 2019/2359
Karar Tarihi: 11.04.2019

Tehdit - hakaret - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2016/3598 Esas 2019/2359 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, sanıkların müştekiye tehdit ve hakaret ettikleri gerekçesiyle mahkumiyet kararı verdi. Ancak Yargıtay 4. Ceza Dairesi, sanıkların eyleminin yağma suçunu oluşturup oluşturmadığının belirsiz olduğunu belirterek dosyayı üst dereceli mahkemeye gönderdi. Sulh Ceza Mahkemesi, bu uyarıya rağmen hüküm vererek hatasını düzeltmedi. Bu nedenle karar bozuldu ve dosyanın üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesi tarafından yeniden görüşülmesine karar verildi. Kanun maddeleri olarak, yağma suçuyla ilgili 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 150/1. maddesi, Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 326. maddesi ve kazanılmış hakların korunması ile ilgili 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi yazıyor.

6. Ceza Dairesi 2016/3598 E. , 2019/2359 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehdit, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 17.03.2016 tarihli görevsizlik kararı ile Dairemize gönderilmekle, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Van Cumhuriyet Başsavcılığının 05.04.2010 gün ve 2010/1684-696 sayılı iddianame anlatımına göre; olay günü sanıkların müşteki ..."in oğulları olan ... ve ..."tan olan toplam 13.000 TL alacaklarını istemek için müştekinin yanına gittikleri ve alacaklarını istedikleri, müştekinin oğullarına ait borcu ödeyemeyeceğini beyan etmesi üzerine sanıkların müştekiye hitaben “Bu parayı sen vereceksin, bu parayı vermez isen bu senin ölümün olur. Seni öldüreceğiz, sen şerefsizsin, dinsizsin, yalancısın.” diyerek tehdit ve hakaret ettiklerinin iddia edilmesi karşısında; sanıkların eyleminin yağma ve/veya yağmada "Daha az cezayı gerektiren hal" başlıklı 5237 sayılı TCK"nin 150/1. maddesindeki suçu oluşturup oluşturmayacağına ilişkin delilleri takdir ve tartışmanın üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek, görevsizlik kararı verilmesi gerekirken, duruşmaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ..."ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın korunmasına, 11.04.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.