Yanlar arasında görülen tenkis davası sonunda yerel mahkemece davanın  kabulüne  ilişkin olarak verilen karar davacılar ve davalılar tarafından yasal süresi içerisinde temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, Tetkik Hakimi raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava; tenkis isteğine ilişkindir.
Mahkemece; davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; miras bırakan R..S.in Nisan 2012 tarihinde öldüğü, geriye mirasçı olarak ilk eşinden olma çocukları M.M.ve H., ikinci eşi N..yi ve müşterek evliliklerinden olma N.i bıraktığı, murisin ilk eşinden olma çocuklarından M.. ve M. davacı, ikinci eşi N.. ve onun önceki evliliğinden olma S..ın ise davalı olduğu, murisin kayden maliki bulunduğu 705 ada, 245 parselde 2/6 payını 19/08/1991 tarihinde bağış yoluyla ikinci eşi olan davalı n., aynı taşınmazdaki 1/6 payını ise ölünceye kadar bakım akdi ile 30/01/2003 tarihinde nin önceki evliliğinden olma oğlu s.temlik ettiği anlaşılmaktadır.
Davacılar dava dilekçesinde; murisin temliki işlemleri saklı payı ihlal etmek kastıyla yaptığını, davalıs.ın da sözleşmeden kaynaklanan bakım yükümlülüğünü yerine getirmediğini ileri sürerek eldeki davayı açmışlardır.
Öncelikle belirtmek gerekir ki; miras bırakanın hangi sağlararası kazandırmalarının tenkise tabi tutulacağı TMK"nın 565. maddesinde belirtilmiştir. Buna göre, murisin vasiyetname ve miras mukavelesi şeklinde yapmış olduğu ölüme bağlı tasarruflar ile hibe gibi sağlararası tasarrufları tenkise tabi olup ölünceye kadar bakma akdi ile yapmış olduğu ivazlı tasarruf niteliğindeki temliklerin tenkise tabi olmayacağı, koşullarının gerçekleşmesi halinde 1.4.974 tarih ½ sayılı İ.B.K. gereğince muris muvazaasına ilişkin tapu iptal ve tescil davasına konu teşkil edeceği açıktır.
Somut olayda; murisin dava konusu 705 ada, 245 parseldeki 1/6 payını davalıs.ölünceye kadar bakma akdi ile temlik ettiği, böylesi bir temlikin ivaz karşılığı olduğu gözetilerek tenkis hesabına dahil edilmemesinde, öteyandan bağış yoluyla gerçekleştirilen 2/6 paya yönelik temlikin ise tenkise tabi tutulmasında bir isabetsizlik olmadığı gibi tenkis hesabına yönelik olarak davacıların tüm, davalıların ise sair  temyiz itirazları yerinde değildir.Reddine.
Davalıların öteki temyiz itirazlarına gelince;
Hemen belirtmek gerekir ki; ölünceye kadar bakım akdi ile temlik edilen 1/6 payın tenkis hesabına esas alınmayacağı mahkemece de benimsenerek mahallinde  uzman bilirkişiler aracılığıyla yapılan keşif sonucu elde edilen bilirkişi raporunda da bu husus gözetildiği halde hüküm kurulurken davacı lehine tenkisine karar verilen miktarın saklı payı oranında davalıs.tan da tahsili yanısıra harç, yargılama gideri ve bu giderlerden sayılan avukatlık ücretinden de sorumlu tutulmuş olmasında  aynı isabetin sağlandığını söyleyebilme olanağı yoktur. 
Hal böyle olunca, yukarıda açıklanan ilke ve olgular birlikte değerlendirildiğinde; davalılardan S.K..hakkındaki davanın reddine ve harç, yargılama giderleri ve 29.5.1957 tarih 4/16 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince yargılama giderlerinden sayılan avukatlık ücretinden de sorumlu tutulması doğru değildir.
Davalıların bu yöne değinen temyiz itirazları yerindedir. Kabulüyle hükmün açıklanan nedenden ötürü (6100 sayılı Yasanın geçici 3.maddesi yollaması ile) 1086 sayılı HUMK."nın 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine,  16.05.2013  tarihinde oybirliğiyle karar  verildi.