Esas No: 2021/23776
Karar No: 2022/5409
Karar Tarihi: 23.03.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/23776 Esas 2022/5409 Karar Sayılı İlamı
Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)
Sanık hakkında Konya Asliye Ceza Mahkemesi'nde verilen hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkumiyet kararı, sanık tarafından temyiz edildi. Ancak Yargıtay 10. Ceza Dairesi tarafından bozuldu. Bozma sonrası yapılan yargılama sırasında, sanığın kendisine atanan müdafiden haberdar olmadığı ve zorunlu müdafie yapılan tefhim ve tebliğlerin kendisine bağlanan hukuki sonuçları doğurmayacağı belirtildi. Bu nedenle hükmün sanığa da tebliğ edilmesi gerektiği sonucuna varıldı. Sanıkın eski hale getirme talebi kabul edildi ve dava zamanaşımı nedeniyle hüküm düşürüldü. 5237 sayılı TCK'nın 7. ve 5252 sayılı Kanun'un 9. maddelerine göre yapılan değerlendirmede ise, sanığın eylemi kanun hükümlerine uyduğu ancak dava zamanaşımının dolması nedeniyle hükmün bozulduğu belirtildi. Kanun maddeleri; 765 sayılı Kanun'un 492/1, 522. maddeleri, 5237 sayılı Kanun'un 142/1-b, 143, 116/1-4. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nın 7. ve 5252 sayılı Kanun'un 9. maddeleri, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 223
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında Konya 1. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 22/03/2004 tarihli ve 2004/204 E., 2004/199 K. sayılı kararın, sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 10. Ceza Dairesinin 07/10/2005 tarihli, 2004/15315 E., 2005/11828 K. sayılı kararı ile bozulduğu ve sanığın bozma sonrası yapılan yargılama sırasında kendisine atanan müdafiden haberdar olmadığı, zorunlu müdafie yapılan tefhim ve tebliğlerin kendisine bağlanan hukuki sonuçları doğurmayacağı, bu durumda hükmün sanığın kendisine de tebliğ edilmesi gerektiği gözetildiğinde, sanığın öğrenme üzerine 02/01/2020 tarihli eski hale getirme talebinin kabulü ile temyiz talebinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanığın 19/03/2006 tarihinde, gece saat 03.00 sıralarında, müştekinin evinin açık olan balkon kapısından girerek para ve cep telefonu çalması şeklindeki eyleminin 765 sayılı Kanun'un 492/1, 522. maddeleri ile 5237 sayılı Kanun'un 142/1-b, 143, 116/1-4. maddelerine uyduğunun anlaşılması karşısında, 5237 sayılı TCK'nın 7. ve 5252 sayılı Kanun'un 9. maddeleri uyarınca yapılan değerlendirmede, dava zamanaşımı bakımından, 765 sayılı Kanun hükümlerinin sanık yararına olması ve aynı Kanun’un 102/4. maddesinde öngörülen 5 yıllık asli dava zamanaşımının, 01/03/2006 olan karar tarihinden inceleme tarihine kadar dolmuş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının, 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi gereğince zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE, 23/03/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
