MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki kiralananın tahliyesi davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından duruşma talepli olarak temyiz edilmiştir. Davanın niteliği gereği duruşma isteğinin reddiyle süresinde olduğu anlaşılan temyiz isteğinin incelemesinin evrak üzerinde yapılmasına karar verilerek dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, davalının 05/05/2014 tarihli sözleşme ile kiracı olduğu taşınmazları 26/12/2014 tarihinde satın aldığını, çocukları ile birlikte taşınmazı cafe olarak kullanacağını, bu nedenle iktisap ve ihtiyaç nedeniyle kiralananın tahliye edilmesinin 13/01/2015 tarihli ihtarname ile davalıya bildirildiğini, ihtiyacının gerçek ve samimi olup şu anda herhangi bir işi bulunmadığını belirterek kiralananın tahliyesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kabulü ile kiralananın tahliyesine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İhtiyaç iddiasına dayalı davalarda tahliyeye karar verilebilmesi için ihtiyacın gerçek, samimi ve zorunlu olduğunun kanıtlanması ve kiralananın yapılacak işe uygun ve elverişli olması gerekir. Devamlılık arz etmeyen geçici ihtiyaç tahliye nedeni yapılamayacağı gibi henüz doğmamış veya gerçekleşmesi uzun bir süreye bağlı olan ihtiyaç da tahliye sebebi olarak kabul edilemez. Davanın açıldığı tarihte ihtiyaç sebebinin varlığı yeterli olmayıp, bu ihtiyacın yargılama sırasında da devam etmesi gerekir.
Somut olayda; davalının 05/05/2014 başlangıç tarihli beş yıl süreli kira sözleşmesi ile kiracı olduğu taşınmazların, davacı tarafından 26/12/2014 tarihinde satın alındığı, 19/01/2015 tarihinde tebliğ edilen ihtarname ile satın alma keyfiyetinin ve kiralanana olan ihtiyaç nedeniyle taşınmazın tahliye edilmesinin davalıya bildirildiği anlaşılmaktadır. Davacı 12/08/2015 tarihinde, süresinde açmış olduğu işbu dava ile, dava konusu taşınmazları cafe olarak kullanacağını belirterek kiralananın tahliyesini istemiştir. Dinlenilen davacı tanıkları ise davacının ihtiyaç iddiasını doğrular mahiyette beyanda bulunmuşlardır. Dava
konusu yer halihazırda ayakkabı mağazası olarak kullanılmaktadır. Ancak dosya kapsamındaki mevcut bilgi ve belgelerden, kiralananın yapılmak istenen işe uygun olup olmadığı anlaşılamamaktadır. Bu durumda Mahkemece; dava konusu taşınmazın yapılacak işe uygun olup olmadığı yönünde bir değerlendirme yapılmak üzere dava konusu yerde keşif yapılarak taşınmazın bulunduğu konum, büyüklük ve yapılacak işe uygun olup olmadığının Yargıtay denetimine elverişli ayrıntılı bilirkişi raporuyla saptandıktan sonra sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde eksik araştırma ve inceleme ile karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün davalı yararına BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 19/12/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.