MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi

Davacılar ... Taş. ve Mad. San. Tic. Ltd. Şti. ve ... Sanayi ve Tic. Ltd. Şti. vekilleri Avukat ... tarafından, davalılar ... ve diğerleri aleyhine 16/09/2015 gününde verilen dilekçe ile haksız eylem nedeniyle maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 17/04/2018 günlü kararın davalılar ... ile ... Müh. ... Şti. tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; davalılar ... ile ... ...Ltd. Şti. vekilinin istinaf başvurusunun kabulüne, ... 4. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 17/04/2018 tarih, 2015/571-2018/339 sayılı kararının esasa ilişkin istinaf sebepleri incelenmeksizin münhasıran görevsizlik nedeniyle kaldırılmasına dair verilen 17/10/2019 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
İlk derece mahkemesince davanın kabulüne dair verilen karara yapılan istinaf başvurusu bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince incelenmiş ve İş Mahkemesinin görevli olduğu gerekçesiyle esası incelenmeksizin kararın kaldırılmasına ve davanın yeniden görülmesi için dosyanın karan veren mahkemeye gönderilmesine karar verilmiştir.
6100 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu 362. maddesinde temyiz edilemeyen kararların sayıldığı, aynı maddenin birinci fıkrasının (c) bendinde “Yargı çevresi içinde bulunan ilk derece mahkemeleri arasındaki yetki ve görev uyuşmazlıklarını çözmek için verilen kararlar ile merci tayinine ilişkin kararlar” şeklinde düzenlemenin yer aldığı anlaşılmaktadır.
Somut olayda, temyiz edilemeyen bir karara karşı davacının temyiz isteminde bulunduğu dikkate alındığında verilen karar dayandığı gerekçe ve sonucu itibarıyla HMK 353/1-a-3 maddesi kapsamında kalmakta olup, bu maddede açıkça belirtildiği üzere bu kapsamında verilen kararlar kesin olduğundan temyiz edilemez.
Şu halde; kesin bir karara karşı temyiz başvurusunda bulunulduğu ancak Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi tarafından bu konuda bir karar verilmeksizin dosyanın dairemize gönderildiği anlaşıldığından temyizi kabil olmayan kesin karara ilişkin olan temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin, mahkeme kararının kesin olması nedeniyle HMK 353/1-a maddesi gereğince REDDİNE, HMK 302/5 ve 373. maddeleri uyarınca dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 12/03/2020 gününde kesin olarak oy birliğiyle karar verildi.