MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi


1. Taraflar arasındaki “muvazaalı işlemin iptali” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesince verilen istinaf başvurusunun kabulü ile yerel mahkeme kararının kaldırılmasına ve davanın kabulüne ilişkin karar davalı ... vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 17. Hukuk Dairesince yapılan inceleme sonunda bozulmuş, Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesince Özel Daire bozma kararına karşı direnilmiştir.
2. Direnme kararı davalı ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
3. Davalı ... vekilinin direnme kararına yönelik temyiz istemi Bölge Adliye Mahkemesinin ek kararı, miktar itibariyle kararın kesin olduğu gerekçesiyle, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (HMK) 346/1. maddesi uyarınca reddedilmiştir.
4. Temyiz isteminin reddine ilişkin ek karar, davalı ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
5. Hukuk Genel Kurulunca dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

I. ÖN SORUN
6. Davacı vekilince, davalı borçlunun bankaya olan borcu nedeniyle icra takibi başlatılmadan önce davalıların mal kaçırmak amacıyla kendi aralarında düzenlemiş olduğu 70.000TL bedelli bononun tahsiline yönelik olarak icra takibi başlatıldığını, bu takipten ötürü borçlunun maaşında birinci sırada maaş haciz uygulandığını ileri sürerek muvazaalı takibin iptalini, takip dosyalarının birinci sıraya alınmasını talep ettiği, Bölge Adliye Mahkemesinin 02.07.2020 tarihli kararı ile HMK’nın 362/1-a maddesi uyarınca miktar itibariyle kesin olmak üzere karar verildiği, kararın davalı ... vekilince süre tutum dilekçesi ile temyiz edildiği, Bölge Adliye Mahkemesince ek karar ile temyiz talebinin HMK’nın 366. maddesi yollaması ile 346/1. maddesi uyarınca reddine karar verildiği, bu ek kararın davalı ... vekilince “…Bölge Adliye Mahkemesi" nin direnme kararına itirazımız yoktur. Ancak ,direnme kararının kesin olarak tesis edilmesinin isabetli olmadığı kanaatindeyiz. Direnme kararının ,kesin olarak verilmesi ,öncelikli olarak ;usuli kazanılmış hak ilkesine aykırılık teşkil etmektedir…” gerekçesiyle temyiz edildiği, eldeki dava dosyasında Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın temyiz kesinlik sınırında kalıp kalmadığı, temyiz edilebileceğinin kabulü hâlinde ise temyiz dilekçesindeki açıklamalar gözetildiğinde direnme kararının temyizen incelenip incelenemeyeceği hususu ön sorun olarak tartışılıp değerlendirilmiştir.
II. GEREKÇE
7. HMK"nın 6763 sayılı Kanun’un 42. maddesi ile değişik 362/1-a maddesi hükmüne göre, bölge adliye mahkemelerinin miktar veya değeri 40.000TL"yi geçmeyen davalara ilişkin verdiği kararlar aleyhine temyiz yoluna başvurulamaz. Bu miktar, HMK"nın Ek 1. maddesi uyarınca, Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm tarihi (02.07.2020) itibari ile 72.070TL"dir.
8. Somut olayda muvazaalı olduğu belirtilen icra takibinin dayanağı 70.000TL bedelli bono olarak gösterilmiş, davada bu muvazaalı takibin iptali talep edilmiş, Bölge Adliye Mahkemesince; istinaf başvurusunun HMK"nın 353/1-b-2 maddesi uyarınca kabulü ile düzelterek esas hakkında karar verilmek üzere Adana 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 08.02.2017 tarihli ve 2015/1203 E., 2017/83 K. sayılı kararının kaldırılması ile davanın kabulüne karar verilmiştir. Bu durumda 02.07.2020 tarihli direnme kararı miktar itibariyle kesin niteliktedir.
9. Bölge Adliye Mahkemesince verilen direnme kararı, miktar itibariyle kesin olduğundan Bölge Adliye Mahkemesince verilen temyiz talebinin HMK’nın 366. maddesi yollaması ile 346/1. maddesi uyarınca reddine dair ek karar yerindedir.
10. Bu nedenle temyiz isteminin miktar itibariyle reddine dair Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesinin 13.07.2020 tarihli ve 2020/768 E., 2020/766 K. sayılı ek kararı onanmalıdır.

III. SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
Davalı ... vekilinin ek karara yönelik temyiz isteminin reddi ile, Bölge Adliye Mahkemesince temyiz talebinin miktar yönünden reddine dair verilen 13.07.2020 tarihli ve 2020/768 E., 2020/766 K. sayılı ek kararın ONANMASINA,
Gerekli ilam harcı peşin alındığından başka harç alınmasına yer olmadığına, 23.03.2021 tarihinde oy birliğiyle kesin olarak karar verildi.