Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılanlar tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay mahallinde, yolun karşısına geçmeye çalışması neticesinde, motosiklet sürücüsü katılanın yaya sanığa çarpması sonucu, sanığın ve katılanların yaralandıkları olayda,
Ceza Genel Kurulu"nun 18.02.2014 tarih ve 2013/12-10 E, 2014/80 K sayılı kararında, yayaların da sanık olabileceği kabul edilmiş ise de, varılan sonucun mutlak olmadığı, araç sürücüsünün yayaya çarpmamak için manevra yapması veya yayanın birden yola çıkması nedeniyle meydana gelen neticelerden yayanın sanık olarak sorumlu olacağına dikkat çekildiği,
Olayımızda ise, motosiklet sürücüsü katılan tarafından yaya sanığın yol üzerinde görüldüğü, kazanın meydana gelmemesi adına herhangi bir tedbire (fren yapma, direksiyon manevrası yapma gibi) başvurulmadığı, olay mahallinin kavşak olmasına rağmen mevcut hızıyla seyrine devam ettiği ve bizzat katılan tarafından yayanın aniden yola çıktığına dair bir iddia da bulunulmaması karşısında, tebliğnamede bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, katılanların temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hüküm kurulurken uygulama maddesinin 5271 sayılı CMK"nın 223/2-a maddesi yerine aynı Kanunun 223/2-b maddesi olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 1. fıkrasında yer alan “223/2-b” ibaresinin “223/2-a” olarak düzeltilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme aykırı olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.