MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Mala zarar verme, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Hükmün açıklanmasının geri bırakılması, mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık ... hakkında kasten yaralama ve mala zarar verme suçlarından verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına yönelen temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.02.2009 gün 2009/13-12 sayılı Kararı uyarınca, sanık hakkında verilen 5271 sayılı CMK"nin 231. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarının, CMK"nin 231/12. maddesi uyarınca itirazı kabil olup, temyizi mümkün bulunmadığından, itiraz mercii tarafından tetkik edilmek üzere, dosyanın temyizen incelenmeksizin mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
2)Sanıklar ... ve ... hakkında mağdur ..."e karşı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine yönelen temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
a)Mağdurun Diyarbakır Eğitim ve Araştırma Hastanesince düzenlenen 01.01.2014 tarihli adli raporunda ""Sağ 4. 5. Metacarpal distal ağrı X-ray sağ el 4. Metacarpal distal fraktür kısa kol atel. Hayati tehlikesi yok, ... ile giderilemez."" şeklinde yaralanmasının kırığa yol açtığının belirtilmesine karşın kemik kırığının hayati fonksiyonlara etkisinin derecesinin gösterilmediği nedenle kemik kırığının hayati fonksiyonlara etki derecesinin belirlenmesi, buna göre 5237 sayılı TCK"nin 61. maddesindeki ölçütler ve TCK"nin 3. maddesindeki yer alan orantılılık ilkesi de gözetilerek 5237 sayılı TCK"nin 87/3. maddesince sanığın cezasının belirlenmesi için mağdurun yaralanmasına ilişkin kırığın derecesinin tespitine yönelik yeniden adli raporunun alınmasının ardından sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiği gözetilmeyerek eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi,
b)Taraflar arasında suç tarihinde meydana gelen ve tarafsız görgü tanığı bulunmayan olaya ilişkin olarak alınan adli raporlarda karşılıklı yaralanma bulgularına yer verilmiş olması, tarafların olayın başlangıcına ve gelişimine ilişkin anlatımlarında farklılık bulunması karşısında; olayın çıkış sebebi ve gelişimi üzerinde durularak ilk haksız hareketin kimden geldiğinin tespitine çalışılması; bunun mümkün olmaması halinde Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halde sanıklar lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanıp uygulanmayacağının tartışmasız bırakılması,
c)Hakkında lehe hükümlerin uygulanmasını talep eden ve 5271 sayılı CMK’nin 231. maddesinde yer alan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararını kabul eden sanıklar hakkında, 5271 sayılı CMK’nin 231. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışmasız bırakılması,
d)Uzun süreli hapis cezası ertelenen sanıklar hakkında, 5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesi uygulanmamış ise de, hak yoksunluğu kasıtlı suçtan verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olup, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı da dikkate alınarak uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, CMUK"un 326/son uyarınca sanıkların kazanılmış haklarının dikkate alınmasına, 04.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.