MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, bakiye uçuş tazminatı, cezai şart tazminatı ile bakiye ücret alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş, Dairemizin 12.11.2014 gün ve 2013/ 3554 Esas, 2014/33712 Karar sayılı kararı ile cezai şart yönünden bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, herkesin attığı imzanın sonuçlarına katlanması gerektiği ve cevap dilekçesinde 3 aylık ücret tutarında tazminatın kabul edildiği gerekçesi ile bozmaya karşı direnilmiştir.
Direnme kararının süresi içinde taraflarca temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Dairemizin “Davacının kıdem tazminatına hak kazandığına ilişkin Mahkeme kabulü yerinde ise de; iş akdinin 6. Maddesindeki cezai şart tazminatının uçucu personel için öngörüldüğü, davacının uçucu personel olmadığının Mahkemenin kabulünde olduğu dikkate alındığında; davacı için tanımlanmış bir cezai şart düzenlemesi bulunmadığına göre cezai şart talebinin reddi gerekirken kabulü hatalıdır. Kaldı ki, davacıyla aynı görevde çalışan başka bir işçinin açtığı davada talep edilen cezai şart talebi reddedilmiş ve karar davacı temyizi üzerine 22. Hukuk Dairesi tarafından onanmıştır” gerekçesi ile verdiği bozma kararı usul ve yasaya uygundur. Davalı işverence verilen cevap dilekçesinde cezai şartın reddi yönünde savunmada bulunulmuş olup, iş sözleşmesinin 2. maddesinde genel olarak çalışan tanımlarının yapıldığı ve uçucu personel ile teknisyen unvanlarına ayrı ayrı yer verildiği, 5. maddede ise sadece uçucu personel için cezai şart öngörüldüğü, direnmenin yerinde olmadığı anlaşıldığından, temyiz incelemesinin yapılmak üzere dosyanın 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca yetkili ve görevli Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na GÖNDERİLMESİNE, 25/06/2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.