MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, kötüniyet tazminatı, izin ücreti, fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti ile manevi tazminat alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş, Dairemizin 04.11.2014 gün ve 2014/ 25624 Esas, 2014/32447 Karar sayılı kararı ile manevi tazminat yönünden bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, ilk bozma kararı ile usulü kazanılmış hakkın doğmadığı gerekçesiyle bozmaya karşı direnilmiştir.
Direnme kararının süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Dairemizin “Mahkemece, hükmün dairemizce bozulmasından önce verilen kararda davacı işçinin manevi tazminat talebinin reddedildiği ve bu hususun bozma dışı bırakıldığı ve böylece davalı yararına usuli kazanılmış hak oluştuğu gözetilmeksizin bozmadan sonra verilen kararda daha önce reddedilen manevi tazminat isteminin kabulüne karar verilmesi hatalıdır ” gerekçesi ile verdiği bozma kararı usul ve yasaya uygundur. Dairemizce verilen ilk bozma kararında sadece kıdem tazminatından söz edilmiş ve sözü edilen tazminatın koşulları bakımından İş Kanunu’nun 24/1. maddesindeki koşulların varlığı araştırılması istenmiştir. Manevi tazminatın reddi bölümü bozma dışı kalarak kesinleşmiştir. Direnmenin yerinde olmadığı anlaşıldığından, temyize konu miktarın kesin oluşuda dikkate alınarak temyiz incelemesinin yapılmak üzere dosyanın 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca yetkili ve görevli Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na GÖNDERİLMESİNE, 25/06/2015 tarihinde oy birliği ile karar verildi.