MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen nafaka davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Davada, ödenen 450 TL yoksulluk nafakasının, 150 TL’ye indirilmesine karar verilmesi talep ve dava edilmiştir.
Mahkemece, davalı kadının asgari ücret ile çalışmasının onu yoksulluktan kurtarmayacağı, davacının ise dersane hocası olup, özel ders vermediği hususunun hayatın olağan akışına uygun düşmeyeceği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
TMK"nun 176/3.maddesine göre; irat biçiminde ödenmesine karar verilen nafakanın yoksulluğun ortadan kalkması halinde mahkeme kararıyla kaldırılması mümkündür.
Yine, tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin gerektirdiği hallerde iradın artırılması veya azaltılmasına karar verilebilir.
Somut olayda, mahkemece yaptırılan ekonomik ve sosyal durum araştırmasından, davalı kadının özel bir şirkette çalıştığı ve aylık ücretinin 1.200 TL olduğu anlaşılmıştır. Mahkeme ise, davalı kadının asgari ücret ile çalıştığını kabul ederek, davanın reddine karar vermiştir.
Yerleşik Yargıtay"ın uygulamalarına göre, asgari ücretin yoksulluğu ortadan kaldırmadığı ilke olarak kabul edilmiştir (HGK"nun 01.05.2002 gün 2-397 E-339 K. sayılı kararında olduğu gibi).
Bu nedenle, davalının asgari ücretle çalışsa bile yoksulluğun ortadan kalkmayacağı, bu durumun sadece nafaka miktarının tayininde rol oynayacağı anlaşılmaktadır.
Ancak, gelen ekonomik durum araştırmasına göre, davalı kadının asgari ücretin üzerinde aylık geliri olduğu bildirildiğine göre, mahkemece, tarafların ekonomik ve sosyal durumlarının net bir şekilde araştırılıp, gelirler dengelenip, eğer davalı kadının elde ettiği gelirin onu yoksulluktan kurtaracağının anlaşılması karşısında, hakkaniyet uyarınca yoksulluk nafakasının uygun bir miktara indirilmesine karar verilmesi gerekirken davanın reddi doğru görülmemiştir.

Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 26.03.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.