MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı işyerinde 07/05/2005 tarihinde kesimci ustası olarak çalışmaya başlayıp, ücretlerin geç ve eksik ödenip, 2012 Nisan- Mayıs ücretleri ödenmediğinden iş akdini 21/05/2012 tarihinde haklı nedenle feshettiğini ihtarname ile işverene bildirdiği, tazminatlarının ödenmediği, fazla mesai, genel tatil ücretlerinin ödenmediği, yıllık izinlerinin kullandırılmadığı, yılda iki kez ikramiye niteliğinde giyim yardımlarının ödenmediği iddiası ile bu alacakların tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, iş akdinin izinsiz ve mazeretsiz devamsızlık nedeniyle işverence 4857 sayılı Yasa 25/II-h,g maddesi gereği haklı nedenle feshedildiğini, kıdem ve ihbar tazminatına hak kazanmadığını, kaldı ki davacı taraf iş akdini kendisinin sona erdirdiğini bildirmekle yine ihbar tazminatı talep edemeyeceğini, son net aylık ücretinin asgari geçim indirimi dahil 1.066,49 TL olduğunu, hiçbir hak ve alacağı bulunmadığını belirterek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece toplanan kanıtlar ve yapılan yargılama neticesinde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe :
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, hükmü temyiz eden davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı noktasında taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Fazla mesai, kural olarak 4857 sayılı Kanun"a göre, kanunda yazılı şartlar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalardır. İşçi kanuni çalışma saatleri dışında çalışsa da çalışmasa da koşulları oluştuğunda söz konusu ek ücrete hak kazanacaktır. 4857 sayılı Kanun"un 41. maddesinin ikinci fıkrası uyarınca, fazla çalışma saat ücreti, normal çalışma saat ücretinin yüzde elli fazlasıdır. İşçiye fazla çalışma yaptığı saatler için normal çalışma ücreti ödenmişse, sadece kalan yüzde elli kısmı ödenir.
Davacının 21/12/2012 tarihli talimat mahkemesinde alınan bayanında “kendi çalışma döneminde işyerinde çalışma saatlerinin 08.00-17.00 arası olduğu, bu dönemde cumartesi günü çalışma yapıldığı, başlangıçta bu şekilde iken mesai saatlerinin 08.00-18.00 arası olarak değiştirilip cumartesi çalışmasının kaldırıldığı, ancak işin durumuna göre hafta sonları ve hafta içi mesai saatleri dışında çalıştıklarının olduğu, fazla çalışma yapanların ücretlerinin 1 saat için 1 saatlik ücret olarak ödendiği” şeklindeki beyanı ile fazla mesai yaptıklarında 1 saat fazla mesai için 1 saatlik mesai ücreti olarak ödendiğini beyan ettiğinden, ödenmeyen zamlı kısmın saat ücretinin %50’si (0.5 katı) üzerinden hesaplanması gerekir iken davacının aldığını beyan ettiği kısmında hesaplanarak fazlasının hüküm altına alınması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 15.01.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.