Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanıklar müdafii ile mağdurlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mağdurlar vekilinin temyiz isteminin mahkeminin 11.02.2013 tarihli kararıyla reddine karar verilip bu kararın vekile 19.02.2103 tarihinde tebliğ edilmesine rağmen temyiz talebinde bulunulmadığından sanıklar müdafiinin temyizine hasren yapılan incelemede,
Sanıklar hakkında tayin olunan hapis cezası paraya çevrilmemiş isede; mahkemece gösterilen gerekçeler yasal ve yeterli olmakla bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar müdafiinin diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden, sanıklar hakkında TCK"nın 53/1. maddesi gereğince hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hak yoksunluğuna ilişkin kısımların hükümden çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25/03/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.