Davacı,  03.07.1978-19.03.1979 tarihleri arası davalı işveren nezdinde çalıştığının tesbitine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  reddine  karar vermiştir.
Hükmün, davacı  vekili tarafından  temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Davacı, 3.7.1978 tarihinden 19.3.1979 tarihleri arasında davalı  işyerinde sigortalı olarak çalıştığının tesbitini istemiştir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir
Somut olayda  250821 nolu davalı işyerinin 3.7.1978-19.3.1979 tarihleri arasında 506 sayılı Yasa kapsamında olduğu, SSK tarafından bu işyerinde yapılan  ölçümleme işlemi sonucunda 3.7.1978-19.3.1979 tarihleri arasında eksik işçilik nedeniyle  pirim tahakkuk ve takip belgesi düzenlenerek 12.12.1981 tarihinde davalı işveren B.B. tebliğ edildiği ve  prim borcu son taksidinin bu davalıca 26.3.1982 tarihinde ödendiği ve  çalışmayı doğrulayan  tanık İbrahim Batur’un 146440 nolu işyerinde 1978/3-4 dönemlerinde çalıştığını gösteren   bordrolarının dosyada olduğu anlaşılmaktadır.
Bu tür hizmet tespitine yönelik davaların kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel  bir duyarlılık ve  özenle yürütülmesi icabettiği Yargıtay’ın  ve giderek Dairemizin yerleşmiş ictihadı gereğidir. Bu bakımdan davacı tarafın, karardan sonra,  temyiz dilekçesiyle  ibraz ettiği davalı  işveren B. B.ait 250821  nolu işyerinden davacı adına düzenlenen 3.7.1978 tarihli işe giriş bildirgesinin  davanın niteliğine göre gözönüne alınması gerekir.Somut olayda  mahkemece, davacı tarafından ibraz edilen işe giriş bildirgesinin alındığı  İstanbul-Unkapanı İ. Sigorta Müdürlüğü’nden işçinin  sicil dosyasını getirmek ve işe giriş bildirigesinin aslını temin edip dosyasında davalı işyerinde çalıştığını gösteren başka belgeleri varsa bunları değerlendirmek,  giderek zabıta  marifetiyle tespit edilecek işyerine o tarihte komşu olan diğer işyerlerinde bildirge tarihinde çalıştığı tespit edilen kayıtlı komşu işyeri çalışanlarının bu kayıtları getirtilerek; çalışmanın niteliği ile gerçek bir çalışma olup olmadığı yönünde yöntemince beyanlarını almak, tüm deliller birlikte değerlendirilerek gerçek çalışma olgusunu somut ve inandırıcı bilgilere dayalı şekilde 506 sayılı Yasanın 2, 6, 9 ve 79/10. maddeleri gereğince kanıtladıktan sonra sonucuna göre    karar vermekten ibarettir.
O halde, davacının  bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 22.02.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.