İstanbul Ceza Kararları - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/13748 Esas 2020/19821 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/13748
Karar No: 2020/19821
Karar Tarihi: 22.12.2020

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/13748 Esas 2020/19821 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, sanığın bir kişiyi kasten yaralama suçu nedeniyle hüküm giydiği ancak hakaret suçundan beraat ettiği davada verilen hükümleri inceledi. Sanık müdafiinin, mahkumiyet hükmünü temyiz ettiği ve adli para cezasının temyiz kabiliyetinin bulunmadığı gerekçesiyle temyiz istemini reddetti. Katılan vekilinin temyiz sebepleri reddedilerek hüküm onaylandı. Sanık müdafiinin, haksız tahrik nedeniyle yapılan ceza indirimi oranı aleyhine karar verildiği gerekçesiyle yapılan itirazı da reddedildi ve hüküm onaylandı. Kanun maddeleri olarak, adli para cezasının kesinleşmesini ve temyiz edilememesini sağlayan 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'un geçici 2. maddesi ve cezada orantılılık ilkesine göre indirim yapılması gereken TCK'nin 29. maddesi belirtilmiştir.

(Kapatılan)3. Ceza Dairesi 2020/13748 E. , 2020/19821 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Katılan sanık ... müdafiinin süre tutum dilekçesi içeriğinden müvekkili hakkında kurulan mahkumiyet hükmünü sanık müdafii sıfatıyla temyiz ettiği anlaşılmakla, bu kapsamla sınırlı olarak yapılan incelemede;
1) Sanık ... hakkında katılan ..."e karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiinin, katılan vekilinin temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olup temyiz kabiliyeti bulunmadığından sanık müdafiinin, katılan vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında katılan ...’e karşı hakaret suçundan kurulan ceza verilmesine yer olmadığına dair hükme yönelik katılan vekilinin temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre katılan vekilinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
3) Sanık ... hakkında katılan ...’e karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Mahkemece “ilk haksız hareketin hangi sanık tarafından başlatıldığının mahkememizce tespit edilememesi” gerekçesiyle haksız tahrik hükümleri uygulandığına göre, 5237 sayılı TCK"nin 3. maddesi uyarınca cezada orantılılık ilkesi dikkate alınarak sanığın cezasından TCK’nin 29. maddesi gereğince asgari (1/4) oranda indirim yapılması yerine yazılı şekilde (1/3) oranında indirim yapılması suretiyle eksik ceza verilmesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 22.12.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.