Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2021/23654 Esas 2022/1725 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Kelkit Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın zamanaşımı nedeniyle reddine dair verilen hükme karşı davacı ve davalı ... vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine Bölge Adliye Mahkemesince davacının istinaf başvurusunun kabulüne, sair istinaf itirazlarının esastan reddine, davalı ... vekilinin istinaf başvurusunun kabulüne, ilk derece mahkemesinin kararının kaldırılarak yeniden hüküm tesisine, davanın zamanaşımı nedeniyle reddine dair verilen kararın davacı tarafından temyizi üzerine bölge adliye mahkemesince davacının temyiz kanun yoluna başvurma isteminin süre yönünden reddine dair verilen 02/07/2021 tarihli ek kararın süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı, davalılardan traktör aldığını, karşılığında davalılara senet ve çek verdiğini, davalılara borcunu ödediği halde davalıların ellerindeki çek ve senedi icraya koyarak kendisi hakkında haksız icra takibi yaptıklarını, bu nedenle zarar gördüğünü belirterek 100.000 TL maddi ve 800.000 TL manevi tazminatın faiziyle birlikte davalılardan tahsiline talep etmiştir.
Davalı taraf davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
İlk derece mahkemesince, 2 yıllık ceza zamanaşımı süresinin geçtiği gerekçesiyle davanın zamanaşımı nedeniyle reddine karar verilmiş; hükme karşı davacı ve davalı ... vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince; her ne kadar mahkemece 2 yıllık süre içinde dava açılmadığı gerekçesiyle davanın zamanaşımı nedeniyle reddine karar verilmişse de davada uzamış zamanaşımının söz konusu olduğu, bedelsiz senedi kullanma suçuna ilişkin ceza zamanaşımının TCK'nun 66/e maddesi uyarınca 8 yıl olduğu, bu sürenin başlangıç tarihinin davacıya yapılan ikinci icra takibi 2009/126 Esas sayılı dosyanın açıldığı 2009 yılının esas alınması gerektiği, bu süreden itibaren dava tarihi olan 28/08/2019 tarihine kadar zamanaşımının dolmuş olduğu anlaşılmakla davacının zamanaşımının dolmadığı yönündeki istinaf itirazlarının esastan reddi gerektiği, davacının 2 yıllık zamanaşımı dolmadığına ilişkin itirazının kabulüne, ancak 8 yıllık zamanaşımı dolduğu için zamanaşımı itirazının reddine ve davalı ...’in vekalet ücretine ilişkin temyiz itirazının kabulüne karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle davacının istinaf başvurusunun HMK’nun 355.maddesi uyarınca kabulüne, sair istinaf itirazlarının esastan reddine, davalı ... vekilinin istinaf başvurusunun kabulüne, ilk derece mahkemesinin kararının HMK'nun 353/1.b.2 maddesince kaldırılmasına ve yeniden hüküm tesisine, davanın zamanaşımı nedeniyle reddine karar verilmiştir.
Karar davacı tarafından temyiz edilmiştir.
İlk derece mahkemesince verilen karara yapılan istinaf başvurusunun Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesince incelenmesi sonucu verilen karar, temyiz eden davacıya 30/12/2020 tarihinde tebliğ edilmiş ve 7035 sayılı Kanunun geçici 1. maddesi gereğince karar tarihine göre uygulanması gereken değişiklik sonrası HMK’nun 361/1. maddesi hükmüne göre temyiz süresi 2 hafta olduğu halde, davacı tarafından bu süre geçtikten sonra 14/01/2021 tarihinde karar temyiz edilmiştir. Temyiz talebini süre yönünden inceleyen Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi tarafından; HMK’nun 366. maddesi yollamasıyla temyiz yolu için de uygulanması gereken HMK’nun 346/1. maddesine dayalı olarak verilen 19/01/2021 tarihli ek karar ile süresinde yapılmayan temyiz talebi reddedilmiş olup, davacı tarafından HMK 346/2. maddesinde belirtilen 7 günlük süresi içinde ek karar temyiz edilmemiş, ancak davacı tarafından 25/06/2021 tarihli ikinci bir temyiz dilekçesi verilmiştir. Bu ikinci dilekçeyi inceleyen Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi tarafından; 02/07/2021 tarihli 2. ek karar ile davacının temyiz kanun yoluna başvurma isteminin 19/01/2021 tarihinde süre yönünden reddine karar verildiği, ek kararın 01/02/2021 tarihinde davacıya tebliğ edildiği, ek karara karşı temyiz yoluna başvurulmadığı, davacının bu defa 25/06/2021 tarihli temyiz dilekçesiyle esasa ilişkin 19/11/2020 tarihli asıl kararı ikinci kez temyiz ettiği anlaşıldığından aynı içerikli bu talebi hakkında karar verilmesine yer olmadığına dair karar verilmiş olup davacı tarafından bu kez HMK’nun 346/2. maddesinde belirtilen 7 günlük süresi içinde 02/07/2021 tarihli 2. ek karar temyiz edilmiştir.
Hükmü temyiz eden tarafa kararın tebliğ edildiği tarih ile temyiz dilekçesinin bölge adliye mahkemesine verildiği tarih arasında yasada öngörülen temyiz süresi geçmiştir. Bölge adliye mahkemesince bu yön belirlenmek suretiyle verilen temyiz isteminin reddine ilişkin 19/01/2021 tarihli 1. ek kararda ve davacının asıl karara ilişkin ikinci kez verdiği temyiz dilekçesi hakkında karar verilmesine yer olmadığına dair 02/07/2021 tarihli 2. ek kararda bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Bu nedenle davacının yerinde olmayan temyiz itirazlarının reddi ile 02/07/2021 tarihli 2. ek kararın HMK’nun 370/1. maddesi gereğince ONANMASINA, HMK’nun 302/5 ve 373. maddeleri uyarınca dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine GÖNDERİLMESİNE ve aşağıda dökümü yazılı 21,40 TL kalan onama harcının temyiz eden davacıdan alınmasına 07/02/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.